Βασίλης Μπούτσικος: Οι σπουδές, οι Άγριες Μέλισσες & ο πρωταγωνιστικός ρόλος στη σειρά «Το παιδί»
Ο Βασίλης Μπούτσικος φέτος επιχειρεί να μας κερδίσει με τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στη νέα σειρά της ΕΡΤ, «Το παιδί».
Εκεί, ο πολλά υποσχόμενος ηθοποιός, υποδύεται τον Ντιμίτρι ο οποίος βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού και εύλογα είναι αρκετά απομονωμένος. Δεν επικοινωνεί πολύ καλά με τους γύρω του, ενώ συχνά λέει την «ωμή» αλήθεια προκαλώντας αμηχανία.
ΕΡΤ - «Το παιδί» κάνει πρεμιέρα – Ο ρόλοι & τα 4 πρώτα επεισόδια της νέας μαύρης κοινωνικής κωμωδίας
Του αρέσει η τάξη και η οργάνωση ενώ αποδιοργανώνεται όταν τα πράγματα δεν είναι στη θέση τους. Είναι έξυπνος και αντιλαμβάνεται εύκολα τις καταστάσεις, αλλά δυσκολεύεται να αντιδράσει ανάλογα. Του αρέσει να περνάει χρόνο μόνος του ακούγοντας μουσική. Του αρέσει, επίσης, να κρύβεται. Έχει φωτογραφική μνήμη και καταλαβαίνει περισσότερα απ’ όσα πιστεύουν οι άλλοι. Δεν μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματά του εύκολα καθώς δυσκολεύεται να τα αναγνωρίσει.
Ποιος είναι όμως ο άνθρωπος πίσω από τον τηλεοπτικό Ντιμίτρι;
Ο Βασίλης Μπούτσικος γεννήθηκε και μεγάλωσε σε προάστιο της Αθήνας και σήμερα ζει στην Κυψέλη, διατηρώντας ισχυρούς δεσμούς με το πατρικό του. Κατάγεται από ένα μικρό χωριό στα όρη των Βαρδουσίων, το οποίο έχει συνδέσει με έντονες παιδικές μνήμες και καλοκαιρινές γιορτές που λειτούργησαν καθοριστικά στη διαμόρφωση της ευαισθησίας και της συναισθηματικής του μνήμης.
Τα πρώτα βήματα
Τα πρώτα καλλιτεχνικά ερεθίσματα προήλθαν από εντελώς απροσδόκητες πηγές: από κασετόφωνα που έπαιζαν Pink Floyd και Σωκράτη Μάλαμα, έως προβολές ταινιών όπως το Grease και το Κουρδιστό Πορτοκάλι, αλλά και χορευτικά video clips της δεκαετίας του ’90. Από μικρή ηλικία παρακολούθησε μαθήματα κλασικής κιθάρας, ενώ η σωματική του έκφραση και η αγάπη του για τον χορό ξεκίνησαν ήδη από τις παιδικές του αναζητήσεις.
Αποφοίτησε από το Λύκειο και εισήχθη στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Εκεί ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το θέατρο, μέσα από τη συμμετοχή του στην ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του πανεπιστημίου, η οποία λειτουργούσε με αυτοδιαχειριζόμενο χαρακτήρα και μεγάλη καλλιτεχνική ζωντάνια. Η εμπειρία αυτή αποδείχθηκε κομβική: συνδέθηκε με τον κόσμο της θεατρικής πράξης και αποφάσισε να ακολουθήσει επαγγελματικά τον χώρο της υποκριτικής.
Στη συνέχεια φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του χωρίς οικονομική στήριξη, κάτι που αποτέλεσε σημαντικό βήμα ανεξαρτησίας και προσωπικής επιλογής. Μετά την αποφοίτησή του, η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στον Άμλετ σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου, μια παραγωγή που διακόπηκε αιφνίδια λόγω της πανδημίας, αφήνοντας πίσω της την ιδιαίτερη εμπειρία ενός θεάτρου που "πάγωσε στον χρόνο".
Το τηλεοπτικό του ντεμπούτο έγινε μέσα από τη σειρά του ΑΝΤ1 Άγριες Μέλισσες, όπου υποδύθηκε τον Θανάση Τόλια, έναν νεαρό φοιτητή που φεύγει από το χωριό του για την Αθήνα και τελικά επιστρέφει ως μέλος μιας ακραίας εθνικιστικής οργάνωσης. Η ερμηνεία του συγκέντρωσε θετικά σχόλια, ενώ ο ίδιος ξεκίνησε να αντιλαμβάνεται βαθύτερα τις απαιτήσεις, τα όρια και τις δυνατότητες του τηλεοπτικού μέσου. Μέσα από αυτή τη συνεργασία, γνώρισε σε βάθος τη δυναμική του κοινού και τη βαρύτητα της αναπαράστασης χαρακτήρων με κοινωνικό υπόβαθρο.
Παράλληλα με τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, συνεχίζει ενεργά τη θεατρική του δραστηριότητα. Είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας TRANSATLANTIC, που δημιουργήθηκε μετά την πρώτη περίοδο του lockdown το 2020, σε συνεργασία με τον φωτογράφο Karol Jarek και τη σκηνοθέτιδα και παιδαγωγό Αλεξάνδρα Καζάζου. Στόχος της ομάδας είναι η πειραματική και διεπιστημονική προσέγγιση της τέχνης, με δράσεις σε όλη την Ελλάδα, προωθώντας την καλλιτεχνική αποκέντρωση.
Την περίοδο αυτή συμμετέχει στην παράσταση «Χορείες Χώρων» στο θέατρο Ροές, βασισμένη στο δοκίμιο του Georges Perec, ένα έργο με φιλοσοφικές και κοινωνιολογικές αναφορές πάνω στη σημασία του χώρου. Το καλοκαίρι του 2025, συμμετείχε ως μέλος του Χορού στην Μήδεια, σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και με συμπρωταγωνίστρια την Αθηνά Μαξίμου, σε πανελλαδική περιοδεία.
Η πορεία του χαρακτηρίστηκε από έντονη ανάγκη για καλλιτεχνικές και ανθρώπινες συναντήσεις. Πιστεύει στη σημασία της συλλογικής αφήγησης και στην αξία της δημιουργίας μέσα από την εμπιστοσύνη και τη συνύπαρξη. Για εκείνον, το μέσο – θέατρο, τηλεόραση ή χορός – λειτουργεί ως αφορμή για να ειπωθούν ιστορίες που έχουν λόγο ύπαρξης.
Στον ελεύθερό του χρόνο αναζητά την επαφή με τη φύση, τη θάλασσα, τους φίλους και τις τέχνες, ενώ του αρέσει να βλέπει σινεμά και να κάνει ποδηλατάδες. Διατηρεί έναν αυθεντικό, ευάλωτο και στοχαστικό λόγο πάνω στις κοινωνικές και πολιτιστικές συνθήκες του καιρού του, εκφράζοντας έντονο ενδιαφέρον για τις πολιτισμικές αλλαγές, τα φαινόμενα βίας στον καλλιτεχνικό χώρο και την ανάγκη για κοινωνική ενσυναίσθηση και ισότητα.