Αγγελική Νικολούλη: Δεν θα εκθέσω ποτέ τον πόνο για να κερδίσω τηλεθέαση

Ποιο όριο δεν θα περάσετε ποτέ στην εκπομπή, ακόμη κι αν «γράφει» τηλεοπτικά;

Δεν θα εκθέσω ποτέ τον πόνο για να κερδίσω τηλεθέαση. Δεν θα προδώσω την αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου, ακόμη κι αν το κοινό διψά για εικόνα. Θα προστατέψω κάθε μάρτυρα που θα με εμπιστευθεί. Το «Τούνελ» έχει όρια και αυτά είναι ιερά και απαράβατα. Αν χαθεί αυτή η κόκκινη γραμμή, χάνεται και η ψυχή της εκπομπής.

Συμφωνείτε πως η προσωπικότητά σας έχει γίνει σήμα κατατεθέν της εκπομπής, πέρα από την ίδια την έρευνα; Γιατί μια φράση ή ένα βλέμμα σας συχνά γίνεται viral στα social media.

Αν γίνεται αυτό που λέτε, είναι γιατί απλά δεν έχω μάθει να υποκρίνομαι. Αν κάτι με συγκινεί, θα το δείξω. Αν κάτι με ενοχλεί, θα το πω. Δεν είμαι «προϊόν» αλλά άνθρωπος πάνω από όλα με πάθος και ψυχή... Τα social media απλώς αντανακλούν αυτό που υπάρχει. Μια σχέση αληθινή, χωρίς φίλτρα.

Το νέο σας βιβλίο «Απαγωγή» είναι έτοιμο. Ποια εικόνα ή φράση άναψε τη «σπίθα» του; Πείτε μας λίγα λόγια για το περιεχόμενό του

Η «Απαγωγή» είναι το πέμπτο στη σειρά έργο μου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Δεν είναι απλώς ένα αστυνομικό θρίλερ βασισμένο σε αληθινά γεγονότα. Είναι μια ιστορία για τη χειραγώγηση, τον φόβο, την ενοχή αλλά και για τη δύναμη της αλήθειας που τελικά βρίσκει πάντα τον δρόμο της. Σε όλα μου τα βιβλία, το σκοτάδι υπάρχει μόνο για να αναδειχθεί το φως. Γράφω πάντα με τη ματιά της ερευνήτριας αλλά και της γυναίκας που έχει ζήσει την απώλεια, την αγωνία, την ελπίδα. Και αυτό το βιβλίο κουβαλά μέσα του όλα αυτά τα συναισθήματα. Η «Απαγωγή» είναι ένα ταξίδι στα άκρα, ένα θρίλερ γεμάτο ένταση, ανατροπές που κόβουν την ανάσα, και μια βαθιά ματιά στη φύση του κακού. Η ιστορία ξεκινά νύχτα, με μια θύελλα να σαρώνει την Αθήνα και ένα άγριο τριπλό φονικό. Λίγα χρόνια αργότερα, μια απαγωγή συγκλονίζει τον επιχειρηματικό κόσμο όταν ένας εφοπλιστής και η γραμματέας του πέφτουν θύματα μιας καλοστημένης παγίδας. Δύο φαινομενικά άσχετες ιστορίες που ενώνονται από ένα αόρατο νήμα. Όσο αυτό ξετυλίγεται, αποκαλύπτεται μια δόλια πλεκτάνη που απλώνεται από τις σκοτεινές φυλακές των Διαβατών μέχρι τις πολυτελείς βίλες των νότιων προαστίων, κι από την Αθήνα και τον Πειραιά μέχρι την Ταορμίνα και το Μόντε Κάρλο. Γιατί, στο τέλος, η αλήθεια μπορεί να καθυστερεί, αλλά θα φανεί.

Αν το «Φως στο τούνελ» είναι μια κάμερα που φωτίζει, τα βιβλία σας τι είναι: καθρέφτες, φακοί ή ημερολόγια;

Όλα μαζί. Είναι καθρέφτες, γιατί μέσα τους καθρεφτίζονται όλα τα συναισθήματα που νιώθουμε. Είναι φακοί, γιατί δείχνουν μια άλλη οπτική, πέρα από την επιφάνεια. Και είναι ημερολόγια, γιατί κάθε σελίδα είναι ένα κομμάτι από τη διαδρομή μου προς τη λύση ενός γρίφου. Η γραφή είναι για μένα μια άλλη μορφή έρευνας, εσωτερικής αυτή τη φορά. Αναζητώ το φως μέσα στον άνθρωπο, όπως και στις υποθέσεις.

Πηγή Τα Νέα