28η Οκτωβρίου: Πίσω από τον φακό των ταινιών που άφησαν εποχή! Οι άγνωστες σκηνές & ο έρωτας

Και κάθε χρόνο, η «Υπολοχαγός Νατάσσα» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη αλλά και το «Κοντσέρτο για πολυβόλα» με τη Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο επιστρέφουν στις οθόνες μας, θυμίζοντας όχι μόνο το μεγαλείο του ελληνικού σινεμά αλλά και τα παρασκήνια μιας εποχής που γέννησε θρύλους.

Οι κομμένες σκηνές και το περιστατικό με το ψαλίδι

Το 1970, ο Νίκος Φώσκολος γράφει ιστορία με την υπερπαραγωγή της Φίνος Φιλμ «Υπολοχαγός Νατάσσα». Η ταινία σημείωσε 751.117 εισιτήρια, κατακτώντας τη θέση της πιο εμπορικής ελληνικής ταινίας όλων των εποχών — τίτλος που διατηρήθηκε μέχρι το 1999, όταν το «Safe Sex» των Ρέππα-Παπαθανασίου πήρε την πρωτιά.

Τα γυρίσματα διήρκεσαν πολλούς μήνες, και αρκετές σκηνές έμειναν εκτός τελικού μοντάζ. Μία από αυτές, που δεν προβλήθηκε ποτέ, δείχνει την Αλίκη σε μια δραματική στιγμή βασανισμού — σκηνή για την οποία υπάρχει και μια άγνωστη ιστορία, όπως αποκάλυψε ο Μάκης Δελαπόρτας.

Σύμφωνα με εκείνον, ο Φώσκολος είχε ζητήσει από την Αλίκη να φορέσει ένα απλό, φτηνό φόρεμα για τη σκηνή των βασανιστηρίων. Εκείνη όμως εμφανίστηκε με ένα μεταξωτό. Ο Φώσκολος, σε μια στιγμή δημιουργικής αυστηρότητας, πήρε ένα ψαλίδι, της το έσκισε και την έλουσε με λάσπες. Η Αλίκη άρχισε να κλαίει — και τότε εκείνος είπε την ιστορική φράση:
«Τώρα που κλαίει, πάμε για γύρισμα!»
Έτσι γεννήθηκε μία από τις πιο δυνατές σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου.

«Κοντσέρτο για πολυβόλα»: Ο έρωτας της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου μέσα στις στάχτες του πολέμου

Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1966, η Τζένη Καρέζη πρωταγωνιστούσε στο «Κοντσέρτο για πολυβόλα», μια πολεμική ταινία του Ντίνου Δημόπουλου που όχι μόνο γνώρισε μεγάλη επιτυχία, αλλά έγινε και η αφορμή να γεννηθεί ένας από τους πιο μεγάλους έρωτες του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου: αυτός της Τζένης με τον Κώστα Καζάκο.
Όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο σκηνοθέτης στο βιβλίο του «Ένας σκηνοθέτης θυμάται», κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στον Ισθμό της Κορίνθου, η Τζένη του εξομολογήθηκε διστακτικά:

«Μου φαίνεται πως την πάτησα… Έμπλεξα μ’ έναν από δαύτους!»
Δείχνοντάς του τον Καζάκο, που εκείνη την ώρα πετούσε πέτρες στο κανάλι, με τη στρατιωτική στολή του ρόλου του. Η Τζένη αστειευόταν πως «έμπλεξε με χουντικό», μα η καρδιά της είχε ήδη παραδοθεί.

Έναν χρόνο αργότερα, οι δύο πρωταγωνιστές ενώθηκαν και στη ζωή, μετατρέποντας τον έρωτά τους σε έναν από τους πιο δυνατούς δεσμούς του ελληνικού καλλιτεχνικού κόσμου. Η ταινία βραβεύτηκε με δύο κρατικά βραβεία — Σκηνοθεσίας για τον Ντίνο Δημόπουλο και Ερμηνείας για τον Κώστα Καζάκο — ενώ την πρώτη της μέρα στις αίθουσες σημείωσε 427.698 εισιτήρια, νούμερο ανήκουστο για την εποχή.

Δύο γυναίκες-σύμβολα, δύο στιγμές κινηματογραφικής ιστορίας.

Η μία, η Αλίκη, με τη δύναμη και τη λάμψη της, χάρισε στην Ελλάδα τη «Νατάσσα» — τη γυναίκα που δεν λύγισε.
Η άλλη, η Τζένη, βρήκε μέσα στις στάχτες του πολέμου τον έρωτα που σημάδεψε τη ζωή της.
Και οι δύο, μέσα από τον φακό, μας χάρισαν κάτι πολύ μεγαλύτερο από ταινίες: αιώνιες ιστορίες ψυχής, πάθους και αληθινής τέχνης.