Βέλιος: Η συνέντευξη που ζήτησε να δημοσιευτεί ένα μήνα μετά το θάνατο του – Λύγισε ο φίλος του

Μεταξύ άλλων ανέφερε: « Λοιπόν, έφυγα έχοντας απωλέσει κάθε ελπίδα και, ίσως, κάθε ενδιαφέρον για την Ελλάδα. Στον ορατό ορίζοντα, δεν έβλεπα άλλη προοπτική από την περαιτέρω φτωχοποίηση, την περαιτέρω οικονομική και κοινωνική αποτελμάτωση. Τι κίνητρο ζωής είχα όταν δεν υπήρχε τίποτε να διεκδικήσεις ή ν’ αντιπαλέψεις; Η αιώνια Ελλάς είναι χαμένη ιστορία – όπως άλλωστε και η Ενωμένη Ευρώπη κατά πάσα πιθανότητα. Με ανακούφιση άφησα πίσω μου τον βάλτο με τα βατράχια των τηλεπαραθύρων. Τα τελευταία χρόνια, ζούσα με το αίσθημα του εσωτερικού μετανάστη, ανήμπορος να συνδιαλλαγώ με την κυρίαρχη μικρόνοια, μικρολογία, μικροπρέπεια. Σαν να μην ανήκα πια κατά βάθος ούτε στον τόπο, ούτε στη γλώσσα μου, ούτε στο επάγγελμά μου. Αυτά τα έχω περιγράψει επακριβώς στην ποιητική μου σύνθεση ΟΔΥΣΣΕΙΑ, που εκδόθηκε 3 μήνες πριν από το «Εγώ κι ο θάνατός μου».
Ο Κρικόρ: του είπε: «Θέλω να κλείσεις αυτή τη συνομιλία μας, όπως εσύ επιθυμείς. Εγώ σε αποχαιρετώ και σου λέω, κάνε υπομονή, θα συναντηθούμε».
Τα τελευταία λόγια του ήταν: "Δεν είμαι φτιαγμένος για πομπώδεις αποχαιρετισμούς. Να ξέρεις μόνο ότι έφυγα με το χαμόγελο στα χείλη, διότι κατάφερα να έχω μια αξιοπρεπή ζωή κι έναν αξιοπρεπή θάνατο.
Αντίο φίλε".
Μετά τη συνέντευξη που προβλήθηκε στην Λαμπίρη ο Κρικόρ λύγισε και η Χριστίνα του κρατούσε το χέρι. Δείτε το απόσπασμα!