Οι πέντε χειρότεροι παρουσιαστές της ιστορίας των Όσκαρ (και οι καλύτεροι)

Οι χειρότεροι:

Τζέιμς Φράνκο, 2011

Όσο κι αν προσπάθησε η συμπαρουσιάστριά του, η γλυκιά και χαρωπή Αν Χάθαγουεϊ, να θερμάνει λίγο την ατμόσφαιρα, χορεύοντας και τραγουδώντας –ομολογουμένως όχι πολύ επιτυχημένη κι εκείνη-, το στοίχημα ήταν χαμένο από την αρχή. Ο Φράνκο μπορεί να είναι γόης, αλλά δεν είναι αυτό που λέμε entertainer, διασκεδαστής. Όποιος τον επέλεξε για την παρουσίαση των περσινών Όσκαρ, μάλλον θα το έχει μετανιώσει για τα καλά (και θα επέμενε να επιστρέψει φέτος ο Μπίλι Κρίσταλ). Χωρίς χιούμορ, μ' ένα περίεργο στυλ, σαν φαντάρος που μόλις παρουσιάστηκε, διάβαζε το autocue σαν να μην το έχει ξανακάνει ποτέ στην ζωή του και γενικώς έμοιαζε εκτός τόπου και χρόνου, βοηθώντας τα μάλα ώστε να η τελετή του 2011 να γίνει μια από τις πιο βαρετές της ιστορίας.

Κρις Ροκ, 2005

Για κάποιους ο Κρις Ροκ έχει χιούμορ. Σύμφωνοι. Πρόκειται για τους μαθητές των αμερικανικών γυμνασίων που καταβροχθίζουν τις ταινίες του. Και μπορεί στα MTV Music Video Awards το στυλ του να ταίριαζε τέλεια (γιατί το κοινό πάνω κάτω είναι αυτό ακριβώς που τον γουστάρει), αλλά με Όσκαρ χρειάζονταν λίγη κομψότητα παραπάνω. Ένα άνοστο αστείο για τις υποκριτικές ικανότητες του Τζουντ Λο, μάλιστα, έφερε και την πληρωμένη απάντηση από τον Σων Πεν, όταν ο τελευταίος πήγε να παραλάβει το βραβείο του. Δεν είναι και λίγο να σε μαλώνει μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατών ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς στον κόσμο. Κατά τ' άλλα, ο Ροκ προκάλεσε αρκετό γέλιο, αλλά πιθανότατα και ο Μάρκος Σεφερλής να το κατάφερνε αν ήταν στην θέση του. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ταίριαζε στον ρόλο.

Ντέιβιντ Λέτερμαν, 1994

Το ότι είσαι ευφυής δεν σημαίνει ότι έχεις και χιούμορ. Και ότι ότι παρουσιάζεις ένα υπερεπιτυχημένο νυκτερινό τηλεοπτικό σόου (με το δικό του στυλ χιούμορ, τέλος πάντων), δεν σημαίνει ότι η ίδια συνταγή ταιριάζει και στα Όσκαρ. Ο Ντέιβιντ Λέτερμαν απέτυχε τόσο πολύ στον ρόλο του, που από το 1994 και μετά όλοι τρέμουν μην βγουν οι κριτικοί και τους συγκρίνουν μαζί του. Το πιο αστείο... αστείο του ήταν όταν σύστησε την Όπρα Γουίνφρι στην Ούμα Θέρμαν με τα μικρά τους ονόματα, προφέροντας ένα λιτό «Όπρα... Ούμα», θεωρώντας πως με αυτό θα ξεκαρδιζόταν στα γέλια η αίθουσα. Δεν γέλασε κανείς.

Τζέρι Λιούις, 1959

Ο Τζέρι Λιούις τα είχε καταφέρει μια χαρά τις προηγούμενες δύο φορές που είχε κληθεί να παρουσιάσει τα Όσκαρ. Αλλά το 1959 έπεσε θύμα του κακού προγραμματισμού των διοργανωτών και της ασυνεννοησίας με την τηλεόραση. Είχαν παρουσιάσει –μαζί με τους υπόλοιπους παρουσιαστές, 6 στο σύνολο- τα πάντα... είκοσι λεπτά πριν τελειώσει η τηλεοπτική μετάδοση. Και οι υπόλοιποι 5 είχαν ήδη παίξει το ρόλο τους, τώρα πια έμενε μόνος του ο δημοφιλής κωμικός να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού (κυρίως), αλλά και όσων βρίσκονταν στην αίθουσα για είκοσι ολόκληρα λεπτά! Πόσα τραγούδια και πόσα αστεία να πει; Ο χρόνος απλά δεν περνούσε. Το αποκορύφωμα της κακής ζωντανής τηλεόρασης στοίχισε σε έναν σπουδαίο ηθοποιό μια από τις χειρότερες βραδιές της καριέρας του.

Ντόναλντ Ντακ, 1958

Θα έμοιαζε φοβερό εφέ στους διοργανωτές να δώσουν μερικές αράδες σε ένα καρτούν. Δεν τους έφταναν οι Μπομπ Χόουπ, Τζακ Λέμον, Ντέιβιντ Νίβεν, Ρόζαλιντ Ράσελ και Τζέιμς Στιούαρτ (εκείνα τα χρόνια «κατέβαζαν» 5 και 6 παρουσιαστές κάθε φορά), αλλά ήθελαν να πιάσουν και τις πιο παιδικές ψυχές. Για να παρουσιάσει όμως τα Όσκαρ ένα καρτούν, σήμαινε ότι το σόου σταματούσε να είναι στην ουσία «ζωντανό» για κάποια λεπτά και άρα έχανε τόσο πολύ τον παλμό του, που θεωρήθηκε ένα από τα πιο βαρετά όλων των εποχών.

Και οι καλύτεροι:

Μπίλι Κρίσταλ

Δεν είναι τυχαίο ότι τον ζητούν πίσω ξανά και ξανά κάθε χρόνο. (Έχει παρουσιάσει τα Όσκαρ τις εξής χρονιές: 1990, 1991, 1992, 1993, 1997, 1998, 2000, 2004 και επιστρέφει φέτος). Δεν είναι γόης σαν τον Χιου Τζάκμαν ή τον Τζέιμς Φράνκο, αλλά έχει τέλειο χιούμορ και είναι όσο ετοιμόλογος χρειάζεται για μια τέτοια τελετή.

Τζόνι Κάρσον

Τα παρουσίασε πέντε φορές στα τιμημένα '80s, γνωρίζοντας το παιχνίδι της τηλεόρασης όσο κανείς στην εποχή του. Τα μειδιάματα του κοινού στις κοφτερές του ατάκες ήταν αμέτρητα.

Στιβ Μάρτιν

Άλλος ένας ηθοποιός με υπέροχο χιούμορ, που το χειρίστηκε ακριβώς όπως έπρεπε τις δύο φορές που κλήθηκε να παρουσιάσει την απονομή των βραβείων (2001 και 2003).

Έλεν ντε Ντζενέρες

Η αποθέωση του «να είσαι ο εαυτός σου» ήταν η παρουσίαση του 2007. Με τέλεια χημεία με το κοινό στην αίθουσα και κυρίως ακομπλεξάριστη μέσα στο κοστούμι της –ένα σαφές υπονοούμενο για την σεξουαλική της κλίση- ήταν σοβαρή, γρήγορα και χωρίς περιττές ενέργειες.

Μπομπ Χόουπ

Τα είχε παρουσιάσει 18 ολόκληρες φορές (με συμπαρουσιαστές είναι η αλήθεια) από το 1940 ως το 1978. Χιούμορ, γρήγορος λόγος και εκπληκτική ικανότητα να εγκλιματισθεί στις απαιτήσεις της τηλεόρασης που μπήκε δυναμικά στο παιχνίδι από την δεκαετία του '50 και μετά, τον καθιστούν έναν από τους πιο αγαπημένους παρουσιαστές της ιστορίας.

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 9 PHOTOS