Μιχάλης Παλαιοδήμος: «Oύτε εμείς είχαμε λεφτά και διασυνδέσεις»

O Έλληνας διευθυντής Φωτογραφίας στην ταινία «Stutterer» κατακτά το πολυπόθητο χρυσό αγαλματάκι και εκτοξεύεται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Χόλιγουντ.

«Για εμένα αυτό που με κάνει πιο χαρούμενο από οτιδήποτε άλλο δεν είναι το ότι κερδίσαμε εμείς, ως δημιουργική ομάδα του “The Stutterer”, το Οσκαρ. Θα ήθελα να πιστεύω ότι με το δικό μας παράδειγμα δίνεται η ελπίδα -αν μη τι άλλο- σε νέους ανθρώπους, σε άλλους καλλιτέχνες που δεν έχουν πολλά χρήματα, που δεν έχουν διασυνδέσεις στο Χόλυγουντ κ.λπ. - γιατί ούτε εμείς είχαμε λεφτά και διασυνδέσεις. Η δική μας βράβευση μπορεί να ενθαρρύνει άλλους να κάνουν και αυτοί κάτι, διότι υπάρχουν πολλοί καλοί καλλιτέχνες στην Ελλάδα. Και αν έχεις οράματα, δεν πρέπει να αφήσεις το γενικότερο κλίμα της κρίσης να σε ρίξει, δεν πρέπει να μείνεις στο “α, δεν έχω λεφτά, είμαι ο τίποτας, στο πουθενά κ.λπ.; άρα δεν έχει νόημα να προσπαθήσω. Στην πραγματικότητα δεν χρειάζεσαι τίποτα από όλα αυτά"» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.

Όπως διηγείται ο Μιχάλης Παλαιοδήμος, χωρίς ακόμη να μπορεί να πιστέψει ότι όντως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να έχει συμβεί πραγματικά, «το εκπληκτικό είναι ότι στο Χόλυγουντ όλοι, όσο διάσημοι και αν είναι, φέρονται με απίστευτη ευγένεια - μάλιστα έρχονται εκείνοι και σε προσεγγίζουν, κάτι που για εμάς είναι πολύ περίεργο. Στέκεσαι, π.χ., απέναντι στον Ματ Ντέιμον και ενώ μπορεί από μόνος σου να διστάζεις να πας να του μιλήσεις, ξαφνικά τον βλέπεις να έρχεται εκείνος προς το μέρος σου και να σου δίνει συγχαρητήρια με την καρδιά του. Λες "δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει πραγματικά αυτό". Κατόπιν έρχονται και άλλοι σούπερ σταρ, ο Μαρκ Ράφαλο, η Ολίβια Γουάιλντ και άλλοι. Ο δε Μάικλ Κίτον κάθισε μαζί επί ένα τέταρτο και μας μιλούσε με ενθουσιασμό, ήθελε να μάθει τα πάντα για μας, το πώς δουλεύουμε κ.λπ., τη στιγμή που θα μπορούσε να μας έχει αγνοήσει εντελώς και να μιλά με οποιονδήποτε άλλον. Αλλά νομίζω ότι στους Χολιγουντιανούς αρέσει πολύ που είμαστε νέα παιδιά και προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στην πιο ανεξάρτητη κατηγορία. Άλλωστε, τις μικρού μήκους ταινίες τις κάνεις επειδή αγαπάς το σινεμά και για κανέναν άλλον λόγο».