Σαν σήμερα πέθανε ο Άντονι Κουίν – Ο ρόλος του Ζορμπά, οι αναρίθμητες συνεργασίες και τα 13 παιδιά

Ο Αμερικανός ηθοποιός με καταγωγή από Μεξικό και Ιρλανδία υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους «υπηρέτες» της Τέχνης.

Ο διασημότερος ρόλος του ήταν αυτός του Ζορμπά, στην ομώνυμη ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη Αλέξης Ζορμπάς (1964), ενώ πρωταγωνίστησε, μεταξύ άλλων, στις ταινίες Λώρενς της Αραβίας (Lawrence Of Arabia, 1962), Τα κανόνια του Ναβαρόνε (The Guns Of Navarone, 1961) και Λα στράντα (La Strada, 1954).

Γεννήθηκε στην πόλη Τσιουάουα του Μεξικού το 1915 και μεγάλωσε στο Λος Άντζελες. Εμφανίστηκε σε περισσότερες από 150 ταινίες σε διάστημα 50 ετών και βραβεύτηκε με Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου το 1952 στην ταινία Βίβα Ζαπάτα (Viva Zapata!) ως συμπρωταγωνιστής του Μάρλον Μπράντο. Παρόμοια τιμητική διάκριση έλαβε τέσσερα χρόνια αργότερα και για την ερμηνεία του στο ρόλο του ζωγράφου Πολ Γκογκέν στο φιλμ Η ζωή ενός ανθρώπου (Lust For Life, 1956).

Ο ρόλος του Αλέξη Ζορμπά

Ο ρόλος του Αλέξη Ζορμπά, συμπρωταγωνιστώντας με τους Άλαν Μπέιτς και Ειρήνη Παππά, που ερμήνευσε το 1963 παρέμεινε ο πλέον αξιομνημόνευτός του. Τον ίδιο ρόλο ερμήνευσε και σε θεατρική παράσταση στο Μπρόντγουεϊ το 1984.

«Ο Άντονι Κουίν, μονοκόμματος, πελώριος και αξύριστος, είναι ένας τέλειος Ζορμπάς«, έγραψε κάποτε ο Φρέντυ Γερμανός στις Εικόνες σε ρεπορτάζ του από τα γυρίσματα της ταινίας.
Δεν υποδύθηκε απλά έναν χαρακτήρα. Ήταν ο Ζορμπάς – ένας άνθρωπος μεγαλύτερος από τη ζωή, πρωτόγονος αλλά και σοφός, άγριος και τρυφερός, φιλοσοφημένος αλλά και ονειροπόλος.

Ο Κουίν ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία το 1936 με την ταινία Λόγια (Paroles) και μετά συνέχισε με την ταινία Γαλαξίας. Το 1937 παντρεύτηκε την Κάθριν ντε Μιλ, κόρη του παραγωγού και σκηνοθέτη Σέσιλ Ντε Μιλ ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκε με το θέατρο και γνώρισε την επιτυχία με την ερμηνεία του στο έργο Λεωφορείον ο πόθος του Τένεσι Ουίλιαμς.

Από τους γάμους του και τους διάφορους κατά καιρούς ερωτικούς δεσμούς του ο ηθοποιός απέκτησε συνολικά 13 παιδιά. Πέραν της υποκριτικής, ο Άντονι Κουίν ασχολήθηκε σε ερασιτεχνικό επίπεδο με τη ζωγραφική.

Πέθανε στη Βοστώνη το 2001.

Τις εμπειρίες του τις κατέγραψε σε δύο βιβλία: το «The original sin» (1972) και το «One man tango» (1997).

«Η ζωή μου ήταν μια καβαλαρία. Ανέβηκα σε κάθε λόφο σαν να ήταν ο τελευταίος, έστριψα σε κάθε γωνία σαν να επρόκειτο να ανακαλύψω κάποιο μυστικό. Έκανα ότι έμελλε να συμβεί. Έφαγα. Γέλασα. Δούλεψα. Έθαψα τον πατέρα μου. Δούλεψα. Έφαγα. Πήρα τα παιδιά απ' το σχολείο. Σήκωσα το τηλέφωνο. Έμαθα το σενάριο. Ζωγράφισα. Ξαναγέλασα. Έκλαψα. Δεν στάθηκα ούτε στιγμή. Πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο να ανακαλύψεις. Πρέπει να υπάρχει...», είχε πει σε μια συνέντευξή του στο Βήμα.