Οι ταινίες βασισμένες στις βιογραφίες κορυφαίων καλλιτεχνών που κατέκτησαν Όσκαρ - Το φετινό φαβορί
Όσκαρ: Η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών ανέκαθεν έδειχνε ενδιαφέρον για τις βιογραφίες διασημοτήτων και οι ηθοποιοί που υποδύθηκαν πρόσωπα από τον χώρο της μουσικής δεν θα μπορούσαν να λείψουν ούτε από τις υποψηφιότητες ούτε από τις βραβεύσεις.
Εφέτος ο Τιμοτέ Σαλαμέ διεκδικεί το βραβείο για τον ρόλο του Μπομπ Ντίλαν στην ταινία «Α Complete Unknown», για την οποία υποψήφιοι για Β’ ρόλους είναι επίσης η Μάνικα Μπάρμπαρο ως Τζόαν Μπαέζ και ο Εντουαρντ Νόρτον ως Πιτ Σίγκερ.
Independent Spirit Awards 2025: Θριάμβευσε η ταινία «Anora», μία ανάσα πριν τα Όσκαρ
Ακολουθεί μία μικρή αναδρομή στην οσκαρική ιστορία και σε όλους εκείνους που έχουν καταφέρει το ίδιο.
Το γεγονός ότι το Χόλιγουντ και η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών λατρεύουν τις βιογραφίες είναι γνωστό τοις πάσι και, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, συχνά μπορεί να γίνει έως και προβλέψιμο. Αν ένας ή μια ηθοποιός αποφασίσει να υποδυθεί κάποιο πραγματικό πρόσωπο σε ταινία υψηλών προδιαγραφών, την υποψηφιότητα - τουλάχιστον - για το Οσκαρ την έχει στο τσεπάκι. Και πολλές φορές έχει εξασφαλισμένη ακόμα και τη νίκη, αρκεί να θυμηθούμε περιπτώσεις όπως αυτές του Μπεν Κίνγκσλεϊ στον «Γκάντι» (1982) - όπου υποδύθηκε τον ηγέτη της Ινδίας Μαχάτμα Γκάντι -, του Γκάρι Όλντμαν στο φιλμ «Η πιο σκοτεινή ώρα» (2017) - όπου υποδύθηκε τον πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Ουίνστον Τσόρτσιλ -, του Ντάνιελ Ντέι-Λιούις στο «Λίνκολν» (2012) - όπου υποδύθηκε τον πρόεδρο των ΗΠΑ Αβραάμ Λίνκολν - και της Μέριλ Στριπ στη «Σιδηρά Κυρία» (2011) - όπου υποδύθηκε τη Μάργκαρετ Θάτσερ.
Γι’ αυτό και εφέτος ο Τιμοτέ Σαλαμέ, ο οποίος στην ταινία «Α Complete Unknown» του Τζέιμς Μάνγκολντ υποδύεται ίσως τον διασημότερο τροβαδούρο του κόσμου, τον θρυλικό Μπομπ Ντίλαν, στα πρώτα βήματα της καριέρας του, ανήκει στα φαβορί των υποψηφιοτήτων στα Όσκαρ φέτος. Ο πολυσχιδής Μπομπ Ντίλαν είναι κατ’ αρχάς πρόσωπο της μουσικής και οι μουσικοί ανήκουν στις αδυναμίες των μελών της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, τα μέλη της Ακαδημίας έχουν παρουσιάσει ένα ιδιαιτέρως φιλικό πρόσωπο απέναντι στους/στις ηθοποιούς που ερμηνεύουν πρόσωπα μπροστά στο μικρόφωνο ή με ένα μουσικό όργανο στο χέρι. Αρκεί βέβαια τα πρόσωπα αυτά να έχουν συναρπαστικό βίο, να δίνουν, με άλλα λόγια, το υλικό για μια κινηματογραφική ιστορία με σωστές βάσεις δραματουργίας.
Η Ακαδημία και οι μουσικοί μύθοι
Ειδικά στον τομέα του πενταγράμμου, αυτό συμβαίνει και με το παραπάνω. Απόδειξη, πρόσωπα όπως ο θρυλικός ηγέτης των Queen, Φρέντι Μέρκιουρι (1946- 1991), για τον οποίο ο Ρέμι Μάλεκ κέρδισε το 2019 το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου έχοντας παίξει στην ταινία του Μπράιαν Σίνγκερ «Bohemian Rhapsody», ή ο τυφλός πιανίστας της τζαζ και της ροκ Ρέι Τσαρλς (1930-2004), που υπήρξε ρόλος ζωής για τον Τζέιμι Φοξ στην ταινία «Ray» (2004) του Τέιλορ Χάκφορντ, για την οποία ο ηθοποιός τιμήθηκε με το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου (κατά τραγική ειρωνεία το φιλμ παρουσιάστηκε στις αίθουσες τη χρονιά του θανάτου του Τσαρλς).
Στις γυναίκες το ίδιο σκηνικό. Η Μαριόν Κοτιγιάρ δεν ξεπέρασε ποτέ τη θαυμάσια ερμηνεία της στον ρόλο της Γαλλίδας τραγουδίστριας Εντίθ Πιάφ (1915- 1963) στη βιογραφική ταινία του Ολιβιέ Νταάν «Ζωή σαν τριαντάφυλλο» (La vie en rose, 2007), και η Ρενέ Ζελβέγκερ κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας της για τον ρόλο της αλκοολικής τραγουδίστριας-ηθοποιού Τζούντι Γκάρλαντ (1922-1969) στην ταινία «Judy» (2019) του Ρούπερτ Γκουλντ. Το 2006 η Ρις Γουίδερσπουν κατάφερε να κερδίσει το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου για το «Walk the Line», όπου υποδύθηκε την Τζουν Κάρτερ Κας (1929-2003), τραγουδίστρια και σύζυγο του διάσημου μουσικού της μουσικής country Τζόνι Κας (1932-2003).
Ο Χοακίν Φίνιξ, ο οποίος στην ίδια ταινία έπαιξε τον Κας, παρότι προτάθηκε, δεν κέρδισε το βραβείο (να σημειωθεί ότι ο Τζέιμς Μάνγκολντ του «Α Complete Unknown» ήταν και εδώ ο σκηνοθέτης). Φυσικά, δεν προτείνονται όλοι οι ηθοποιοί για Όσκαρ άπαξ και έχουν υποδυθεί ένα αληθινό πρόσωπο. Όμως αυτό είναι μάλλον η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Και υπάρχουν φορές που όταν συμβαίνει σε κάνει πραγματικά να απορείς. Για παράδειγμα, στις μεγάλες εκπλήξεις των εφετινών υποψηφιοτήτων για Όσκαρ είναι το ότι η Αντζελίνα Τζολί δεν προτάθηκε καν για το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου έχοντας υποδυθεί τη Μαρία Κάλλας στην ταινία «Maria» (2024) του Πάμπλο Ααράίν. Και - για φαντάσου - από πέρυσι πολλοί είχαν πιστέψει ότι εφέτος όχι μόνο θα ήταν υποψήφια, αλλά ότι θα κέρδιζε και το βραβείο.
«Ξεσκονίζοντας» το πεντάγραμμο
Οι μουσικές βιογραφίες δεν είναι πρόσφατη υπόθεση. Από τα πολύ παλιά χρόνια, στη χρυσή εποχή του ένδοξου Χόλιγουντ, ηθοποιοί υποδύονταν μουσικούς. Η διαφορά, ωστόσο, είναι ότι, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει σήμερα, δεν κατευθύνονταν με... μαθηματική ακρίβεια προς τις υποψηφιότητες για το κορυφαίο βραβείο. Ένας από τους πρώτους ηθοποιούς που κατάφεραν να κερδίσουν το Όσκαρ για την ερμηνεία ενός προσώπου προερχόμενου από τον καλλιτεχνικό χώρο και δη από τη μουσική βιομηχανία ήταν ο Τζέιμς Κάγκνεϊ που το 1943 κέρδισε το χρυσό αγαλματίδιο Α’ ανδρικού ρόλου για τον «Ουρανό της δόξας» (Yankee Doodle Dandy) του σπουδαίου Μάικλ Κερτίζ, δημιουργού της «Καζαμπλάνκα». Η ταινία καταγράφει στιγμές από τη ζωή του διάσημου μουσικοσυνθέτη, θεατρικού συγγραφέα, ηθοποιού, χορευτή και τραγουδιστή Τζορτζ Μάικλ Κόχαν (1878-1942), ο οποίος όμως δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα γνωστός πέρα από τα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών, γεγονός που δικαιολογεί την επιτυχία της ταινίας μόνο εκεί.
Παρά την ταλαιπωρημένη υγεία του, ο πραγματικός Τζορτζ Μάικλ Κόχαν ενήργησε για λίγο ως σύμβουλος στην παραγωγή του φιλμ και έζησε ώστε να δει το τελικό αποτέλεσμα, εγκρίνοντας ολόψυχα την ερμηνεία του Κάγκνεϊ. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Αμερικανός ηθοποιός Λάρι Παρκς θα διεκδικούσε το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στον ρόλο του Αλ Τζόλσον στην ταινία του Αλφρενι Ε. Τκριν «The Jolson Story».
Ο Αλ Τζόλσον (1886-1950) είναι επίσης ένα ιστορικό πρόσωπο του σινεμά, καθότι η φωνή του είναι η πρώτη που ακούστηκε επισήμως σε ταινία του ομιλούντος κινηματογράφου, τον θρυλικό «Τραγουδιστή της τζαζ» (The Jazz Singer; 1927). Για περισσότερα από 40 χρόνια ο Τζόλσον ήταν γνωστός στη βιομηχανία του θεάματος ως «Ο Μεγαλύτερος Διασκεδα- σιής του Κόσμου» (The World’s Greatest Entertainer), ενώ μετά τον θάνατό του το άστρο του συνέχισε να λάμπει. Διάσημοι καλλιτέχνες όπως ο Ελβις Πρίσλεϊ,·4 ο Σάμι Ντέιβις τζούνιορ, ο Ντέ- ιβινι Μπόουι και ο Μικ Τζάγκερ
Η Ρενέ Ζελβέγκερ τιμήθηκε με το Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου το 2020 για τη δουλειά της ως Τζούντι Γκάρλαντ στην ταινία «Judy».
Το 1980 η Σίσι Σπέισεκ υποδύθηκε την τραγουδίστρια της country Λορέτα Λιν στην «Κόρη του ανθρακωρύχου» και βραβεύθηκε με το Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου.
Τα χρυσά 70s και 80s
Το 1973 η Αμερικανίδα τραγουδίστρια Νταϊάνα Ρος προτάθηκε για το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου έχοντας υποδυθεί τη θρυλική τραγουδίστρια Μπίλι Χόλιντεϊ (1915-1959) στην ταινία του Σίντνεϊ Φιούρι «Η κυρία τραγουδάει τα μπλουζ» (Lady Sings the Blues, 1972) - κάτι που πολλά χρόνια αργότερα θα συνέβαινε και με την Αντρα Ντέι που προτάθηκε στην ίδια κατηγορία για την ταινία του Λι Ντάνιελς «The United States vs. Billie Holiday» (2021). Στα τέλη των 70s, το 1978, ο ηθοποιός Γκάρι Μπιούζεϊ υποδύθηκε τον πρόωρα χαμένο θρύλο του ροκ εντ ρολ Μπάντι Χόλι (1936-1959) στην ταινία «The Buddy Holly Story» και προτάθηκε για το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου, κάτι που όμως δεν σήμανε πολλά για την καριέρα του. Εκείνη περίπου την περίοδο, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, τα biopics φάνηκε ότι άρχιζαν να αποκτούν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά των μελών της Αμερικανικής Ακαδημίας και τα πρόσωπα της μουσικής δεν θα μπορούσαν να λείψουν.
Το 1981 η Σίσι Σπέισεκ θα κέρδιζε το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου έχοντας υποδυθεί έναν άλλο θρύλο της αμερικανικής country μουσικής, τη Λορέτα Λιν (1932- 2022), στην «Κόρη του ανθρακωρύχου» (Coal Miner’s Daughter) του Μάικλ Ατιτεντ και ο «Αμαντέους» (Amadeus, 1984) του Μίλος Φόρμαν έγινε η ταινία της χρονιάς, με τον Τομ Χαλς να διεκδικεί το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου ως Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (1756-1791) και τον Φ. Μάρεϊ Είμπραχαμ να το κερδίζει ως Αντόνιο Σαλιέρι (1750- 1825) στην ίδια ταινία. Η Τζέσικα Λανγκ προτάθηκε για τον ρόλο της τραγουδίστριας Πάτσι Κλάιν (1932-1963) στην ταινία του Κάρελ Ράις «Τα όνειρα μιας γυναίκας» (Sweet Dreams, 1985) και λιγότερο από μία δεκαετία αργότερα, το 1994, δύο ηθοποιοί της ίδιας ταινίας θα κέρδιζαν την υποψηφιότητα για το Όσκαρ Α’ ρόλου έχοντας υποδυθεί ένα μουσικό ζευγάρι: η Άντζελα Μπάσετ και ο Λόρενς Φίσμπερν, που υπήρξαν το θυελλώδες ζευγάρι Τίνα και Αϊκ Τάρνερ της ταινίας «Τίνα» (What’s Love Got to Do With It) του Μπράιαν Γκίμπσον. Να σημειωθεί, τέλος, ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι ιστορίες των ταινιών είναι βασισμένες σε αληθινά πρόσωπα και γεγονότα, χωρίς όμως να κατονομάζονται. Για το «Dreamgirls» (2006), που στην πραγματικότητα είναι η ιστορία του γυναικείου συγκροτήματος The Supremes, η Τζένιφερ Χάντσον απέσπασε το Οσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου, ενώ η Κέιτ Μπλάνσετ προτάθηκε για το Οσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου έχοντας υποδυθεί μία «εκδοχή» του Μπομπ Ντίλαν στο «I’m Not There» (2007) του Τοντ Χέινς.
Πηγή: ΒΗΜΑgazino
Διαβάστε επίσης:
