Ένας θρύλος έφυγε σαν σήμερα: Ο Ζορμπάς του σινεμά και τα άγνωστα πάθη του Άντονι Κουίν
Ήταν 3 Ιουνίου του 2001 όταν ο Άντονι Κουίν άφησε την τελευταία του πνοή στη Βοστώνη. Ένας γίγαντας της υποκριτικής, ένας άνδρας με το πάθος της Μεσογείου στο αίμα του και με βλέμμα που ήξερε να διηγείται ιστορίες, χωρίς να ειπωθεί λέξη. Ο κόσμος έχασε έναν από τους πιο εμβληματικούς ηθοποιούς. Και η Ελλάδα... τον δικό της Ζορμπά.
Ο Άντονι Κουίν δεν ερμήνευσε απλώς τον Αλέξη Ζορμπά. Τον ενσάρκωσε. Στην ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Αλέξης Ζορμπάς» το 1964, ο Κουίν έγινε σύμβολο.
Μαζί με τους Άλαν Μπέιτς και Ειρήνη Παππά, ταξίδεψε την ελληνική ψυχή στα πέρατα του κόσμου. Η ταινία απέσπασε τρία Όσκαρ και ο ίδιος ο Κουίν κέρδισε κάτι ακόμη πιο δυνατό: την αιωνιότητα.
Άντονι Κουίν: Ο εκρηκτικός σταρ με το τρανταχτό γέλιο – Ο «Ζορμπάς» όπως θέλουμε να τον θυμόμαστε

Μεξικανός στην καταγωγή, Έλληνας στην ψυχή
Ο Άντονι Κουίν γεννήθηκε στο Μεξικό το 1915 αλλά μεγάλωσε στο Λος Άντζελες. Με ιρλανδικές ρίζες από τη μητέρα του και λατινογενές ταμπεραμέντο, έμοιαζε να κουβαλά μέσα του όλους τους πολιτισμούς.
Έπαιξε σε περισσότερες από 150 ταινίες, ανάμεσά τους οι εμβληματικές: "Λώρενς της Αραβίας", "Τα κανόνια του Ναβαρόνε" και "Λα Στράντα". Το 1952 απέσπασε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για τη συμμετοχή του στη "Βίβα Ζαπάτα!", ενώ το 1956 ξαναβραβεύτηκε για τον ρόλο του ως Πολ Γκογκέν στη βιογραφική ταινία "Lust for Life".

Η ζωή ως μια ατελείωτη περιπέτεια
Παντρεύτηκε δύο φορές, απέκτησε συνολικά 12 παιδιά και έζησε έντονα, με πάθος για τη ζωή και την τέχνη. Αγαπούσε τη ζωγραφική όσο και την υποκριτική, ενώ είχε γράψει και δύο βιβλία: το «The Original Sin» και το αυτοβιογραφικό «One Man Tango».
«Η ζωή μου ήταν μια καβαλαρία», είχε πει. «Ανέβηκα σε κάθε λόφο σαν να ήταν ο τελευταίος... Έφαγα. Γέλασα. Έθαψα τον πατέρα μου. Έμαθα το σενάριο. Ζωγράφισα. Ξαναγέλασα. Δεν στάθηκα ούτε στιγμή. Πάντα υπάρχει κάτι καινούριο να ανακαλύψεις. Πρέπει να υπάρχει...»
.jpg?t=CrdCQAlNsjT3CoAB9z-2zQ)
Αντίο στον πιο αυθεντικό πρωταγωνιστή
Ο θάνατός του πριν από 24 χρόνια άφησε πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Για την παγκόσμια κινηματογραφική βιομηχανία, ήταν ένας αληθινός μάστορας της τέχνης. Για την Ελλάδα, όμως, ήταν κάτι παραπάνω. Ήταν ο ξένος που μας έκανε να νιώθουμε περήφανοι, ο άνθρωπος που χόρεψε το συρτάκι σαν να γεννήθηκε στη χώρα μας. Και μόνο για αυτό, τον θυμόμαστε. Και θα τον θυμόμαστε για πάντα.
.jpg?t=4pQLtNfSuvmz09jviSe2PQ)
Διαβάστε επίσης:
Ελένη Ανουσάκη: Τα πρώτα χρόνια καριέρας, η γνωριμία με τον Σινάτρα & η συνεργασία με τον Κουίν
Πάμπλουτος γαλαζοαίματος θέλει να αγοράσει τις εκτάσεις του Άντονι Κουίν στη Ρόδο