Η απάντηση της ΑΕΠΙ στο Γερουλάνο

Μέσα σε ένα πολιτικό οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό παντοειδούς ένδειας και απορρύθμισης η ελληνική πολιτεία μετά από σειρά, επί χρόνια, σοβαρών λανθασμένων διοικητικών και νομοθετικών παρεμβάσεων σε ήδη ρυθμισμένα εδώ και δεκαετίες από έγκυρους νόμους, ισχυρές διεθνείς συμβάσεις, αλλά και δεσμευτικές ευρωπαϊκές οδηγίες, πνευματικά δικαιώματα, αποφάσισε για άλλη μια φορά να τα από-ρυθμίσει.

Ως αποτέλεσμα των λανθασμένων παρεμβάσεων των εντεταλμένων της οργάνων έχει δημιουργηθεί τον τελευταίο καιρό μεγάλη αναταραχή στους κόλπους των επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν μουσικά έργα.
Αναταραχή η οποία οφείλεται, αφ‘ ενός στην σοβαρή οικονομική κρίση αφ‘ ετέρου στις Νομοθετικές παρεμβάσεις του ΥΠΠΟΤ και του γνωμοδοτικού του Οργάνου ΟΠΙ (Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας).
Η ΑΕΠΙ συμμεριζόμενη και σεβόμενη της ανησυχίες των επιχειρήσεων και τις δυσκολίες της αγοράς με δική της πρωτοβουλία , κράτησε σταθερό, χωρίς αυξήσεις από το 2006, τον τιμοκατάλογο της, βάσει του οποίου καταβάλλουν οι επιχειρήσεις το αντίτιμο για τα πνευματικά δικαιώματα από τη χρήση και εκμετάλλευση μουσικών έργων.
Αντίθετα, το ΥΠΠΟΤ και ο ΟΠΙ, όχι μόνον δεν σεβάσθηκαν τις ανησυχίες της αγοράς, αλλά αντιθέτως επανειλημμένα και με παντελώς αβάσιμες παράλογες και αντισυνταγματικές Νομοθετικές ρυθμίσεις, έχουν υποδαυλίσει τα προβλήματα και δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερη αναταραχή και αντίδραση στην αγορά.

Συγκεκριμένα:
Το ΥΠΠΟΤ με τον Νόμο 3905 της 23.12.2010 περί κινηματογράφου, με το άρθρο 46 §§ 3 + 4, και χωρίς την απαραίτητη διαβούλευση με όλους τους ενδιαφερόμενους, εισήγαγε τροπολογίες στο άρθρο 55 τον Νόμο Πνευματικής Ιδιοκτησίας και Συγγενικών Δικαιωμάτων.
Σύμφωνα με αυτές τις τροπολογίες «χαρίζεται» σε Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης (ΟΣΔ) ορισμένης κατηγορίας δικαιωμάτων, εφ εξής το αμάχητο τεκμήριο βάσει του οποίου θεωρούνται εκ του νόμου ότι εκπροσωπούν όλους ανεξαιρέτως τους δικαιούχους αυτής της κατηγορίας, ημεδαπούς και αλλοδαπούς, και όλα ανεξαρτήτως τα έργα για τα οποία διεκδικούν δικαιώματα ακόμα και αν δεν τα εκπροσωπούν.
Ως εκ τούτου συγκεκριμένοι ΟΣΔ δικαιούνται να απαιτήσουν δικαιώματα, οι δε επιχειρήσεις μουσικής υποχρεούνται, να πληρώσουν, ακόμα και για δικαιούχους που οι συγκεκριμένοι ΟΣΔ δεν εκπροσωπούν (δεν έχουν εντολή) αλλά ακόμη και για δικαιώματα που στην χώρα προέλευσης δεν υπάρχουν (π.χ. μουσικά έργα των ΗΠΑ, όπου ο Νόμος δεν αναγνωρίζει τέτοια Δικαιώματα).
Έχοντας συναίσθηση του νομικού και πρακτικού παραλογισμού, αλλά και της αντισυνταγματικότητας της άνω ρυθμίσεως, το ΥΠΠΟΤ, και το γνωμοδοτικό του όργανο ΟΠΙ, προσπάθησαν να το συγκαλύψουν με μια περαιτέρω ακόμα πιο προνομιακή τροπολογία βάσει της οποίας, οι ΟΣΔ αυτοί ακόμα και όταν εισπράττουν χωρίς να δικαιούνται, δεν θα έχουν καμία απολύτως ευθύνη είτε αστική είτε ποινική.

Η νομικά αστήρικτη και χαριστική ρύθμιση υπέρ αυτών των Δικαιωμάτων προσκρούει σε νομικά και πρακτικά θέματα :

1) Νομικά:
α) Δεν υπάρχει ούτε σε Διεθνείς Συμβάσεις, Κοινοτικές Οδηγίες, ή εσωτερικές Νομοθεσίες άλλων κρατών.
β) Αντίκειται στον Ποινικό Κώδικα (386) και στον ΑΚ (211 – 235) περί αντιπροσωπεύσεως.
γ) Θέτει το Πνευματικό Δικαίωμα σε υποδεέστερη μοίρα έναντι των άλλων δικαιωμάτων, διότι, αντιθέτως οι ΟΣΔ Πνευματικών δικαιωμάτων, ( π.χ. ΑΕΠΙ ) εξακολουθούν βάσει του ιδίου άρθρου 55 Ν. 2121, να έχουν την υποχρέωση και να αποδεικνύουν ποιους εκπροσωπούν, και να εισπράττουν μόνον για αυτούς, υφιστάμενοι άλλως αστικές – ποινικές κυρώσεις.
δ) Στερεί από τις επιχειρήσεις με μουσική το Συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους (άρθρο 20) για έννομη προστασία, το οποίο αναγνωρίζει και το άρθρο 6 της Ευρ. Συμβάσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καθώς και το άρθρο 47 της Ευρωπαϊκής Χάρτας Ατομικών Δικαιωμάτων και αυτό διότι το συγκεκριμένο τεκμήριο αντιπροσωπεύσεως υπέρ των ΟΣΔ είναι αμάχητο και δεν προβλέπονται κυρώσεις αστικές και ποινικές.

2) Πρακτικά:
ε) Χάρισε προνομιακό ευεργέτημα σ΄ αυτούς τους λίγους ΟΣΔ και τους επέτρεψε ανεξέλεγκτα να απαιτούν δικαιώματα παράλογα σε ύψος , στα οποία όχι μόνον δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά οι επιχειρήσεις αλλά, και τα οποία δεν τους επιτρέπεται να αμφισβητήσουν στο δικαστήριο, με αποτέλεσμα οι τελευταίες να αντιδρούν εντονότατα.
στ) Προκάλεσε αντιδράσεις των επιχειρηματιών, που προέκυψαν αφενός από τις νομοθετικές Πρωτοβουλίες των ΥΠΠΟΤ και ΟΠΙ, και αφετέρου από τις καλυπτόμενες Νομοθετικά, μη ρεαλιστικές / παράλογες τιμολογιακές πολιτικές των ολίγων ΟΣΔ, με συνέπεια ο Πρωθυπουργός και το ΥΠΠΟΤ, να εξαγγέλλουν ότι σχεδιάζουν αναμόρφωση του Νόμου Πνευματικών και Συγγενικών Δικαιωμάτων.
ζ) Τα Πνευματικά Δικαιώματα σε όλο αυτή την κατάσταση που δημιουργήθηκε στην ελληνική αγορά με ευθύνη του ΥΠΠΟΤ και του ΟΠΙ όχι μόνον πλήττονται χωρίς να φέρουν καμία απολύτως ευθύνη για την παρούσα αναταραχή, αλλά αντιθέτως, έχουν «παγώσει» από το 2006 το ύψος των απαιτήσεών τους αντιμετωπίζοντας υπεύθυνα τα προβλήματα της αγοράς, τα οποία ήδη διαφαίνονταν, από τότε.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της ΑΕΠΙ, οι σοβαρότερες προβλεπόμενες αλλαγές στον Νόμο Πνευματικών και Συγγενικών Δικαιωμάτων . που σχεδιάζει το ΥΠΠΟΤ και ο ΟΠΙ είναι:

1) Κατάργηση της Ποινικής Προστασίας των Πνευματικών Δικαιωμάτων
2) Περιορισμός και αποδυνάμωση του ηθικού δικαιώματος του δημιουργού πάνω στο έργο του.
3) Υποχρεωτική σύσταση ενιαίου φορέα για την είσπραξη των δικαιωμάτων του άρθρου 18 Ν. 2121 για το ιδιωτικό αντίγραφο, ο οποίος φορέας δεν θα έχει δικαίωμα δικαστικής διεκδίκησης των δικαιωμάτων, από δυστροπούντες υπόχρεους χρήστες.
4) Σύσταση κρατικής Επιτροπής Τιμολόγησης των Δικαιωμάτων, η οποία θα καθορίζει κυριαρχικά και κατά το δοκούν, το ύψος των δικαιωμάτων που δικαιούνται οι δημιουργοί και οι υπόλοιποι δικαιούχοι για κάθε χρήση.
5) Πρόβλεψη για εξαιρέσεις εδαφικών περιοχών, ή περιορισμοί και στο ύψος των δικαιωμάτων αλλά και στις κατηγορίες χρηστών που θα υποχρεούνται στην καταβολή δικαιωμάτων.
6) Μείωση του χρόνου της νόμιμης παραγραφής των απαιτήσεων για δικαιώματα από ιδιωτική αντιγραφή στα 3 χρόνια.

Όλες οι ανωτέρω σχεδιαζόμενες τροπολογίες, είναι ριζικά αντίθετες με τα απόλυτα και αποκλειστικά δικαιώματα του Πνευματικού Δημιουργού, να καθορίζει αυτός και μόνον τους όρους εκμετάλλευσης του πνευματικού του έργου .
Με τις επικείμενες τροπολογίες επιχειρείται στην ουσία η «δήμευση- απαλλοτρίωση» της πνευματικής ιδιοκτησίας και συνεπώς και των πνευματικών δικαιωμάτων.
Η ΑΕΠΙ έχοντας την διαχειριστική ευθύνη για τα πνευματικά δικαιώματα 11.500 ελλήνων και 2.000.000 ξένων δημιουργών μουσικών έργων δεν θα μείνει αδρανής.
Α ι τ ε ί τ α ι :
1) Kατάργηση της αντισυνταγματικής και χαριστικής τροπολογίας του άρθρου 55 του ν. 2121/1993, που πέρασε στις 23/12/10 ερήμην και χωρίς διαβούλευση.
2) Τήρηση και μη παραμόρφωσή των Διεθνών Συνθηκών, των Ευρωπαϊκών Οδηγιών και του εσωτερικού νόμου.
3) Aνάληψη ευθύνης από την Κυβέρνηση για την εφαρμογή και όχι την κατάργηση της υφιστάμενης νομοθεσίας
Η δημοκρατία για να λειτουργήσει απαιτεί από τους εντεταλμένους διαχειριστές της τήρηση αρχών όπως η ισότητα, η αξιοκρατία, η δικαιοσύνη, η ελευθερία, ο σεβασμός στη ζωή και στην εργασία. Όταν δεν ισχύουν αυτές οι αξίες οι διαχειριστές του Πολιτεύματος έχουν όχι μόνο πολιτική αλλά και ιστορική ευθύνη έναντι του όποιου καταστροφικού αποτελέσματος φέρουν στη ζωή και στην ελευθερία εργαζομένων πολιτών οι επιλογές τους .
Τα καθεστώτα που διατιμούσαν και ισοπέδωναν τη ζωή και την αξιοπρέπεια, την ελευθερία της γνώμης και την αξιοκρατία έχουν καταδικασθεί και απορριφθεί από το σύνολο του πολιτισμένου κόσμου.
Γνωρίζαμε πως ο υπουργός πολιτισμού είναι εκεί για να θεμελιώνει και να βελτιώνει θεσμούς υπέρ αυτών που ορκίστηκε να προστατεύει τα Δίκαιά τους. Σήμερα οι όρκοι έχουν αλλάξει περιεχόμενο απ ό, τι φαίνεται, και η Κυβέρνηση, σε τόσο κρίσιμες στιγμές για τον τόπο, έχει αποφασίσει ότι μαζί με ό, τι υλικό απέμεινε στην Ελλάδα , να εξαφανίσει και την ψυχή της, τον πολιτισμό της και τους ανθρώπους του…