Το Ελληνόπουλο που γύρισε το ριμέικ του «Ιντιάνα Τζόουνς»
Είναι ο άνθρωπος που κέρδισε τον θαυμασμό του Στίβεν Σπίλμπεργκ και του Τζορτζ Λούκας, όταν είδαν το ριμέικ της επιτυχίας τους «Ιντιάνα Τζόουνς και οι κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού», το οποίο ο νεαρός ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης, Κρις Στρόμπολος γύρισε μέσα σε περίοδο έξι χρόνων μαζί με φίλους του, ενώ πήγαινε ακόμα στο σχολείο.
Ο Κρις Στρόμπολος μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξή του για τα τωρινά του σχέδια, τη σχέση του με την Ελλάδα, αλλά και για ένα καινούργιο σενάριο που έχει γράψει και σκοπεύει να γυρίσει στη χώρα μας. Το σενάριο αφορά την ιστορία του παππού του, ο οποίος, όπως μας αποκάλυψε, ήταν ο πρώτος που δημιούργησε κλαμπ και ρεστοράν στο Μισισίπι στη δεκαετία του ’50. «Δουλεύω με τον συνεργάτη μου Έρικ μέσω της εταιρείας παραγωγής μου Rolling Bolder Films μία περιπέτεια δράσης που εκτυλίσσεται στον χώρο όπου μεγάλωσα. Είναι η ιστορία ενός νεαρού που προσπαθεί να βρει τον πατέρα του και οι περιπέτειες που συναντάει στην πορεία του περνώντας από τον ποταμό Μισισιπή. Αυτήν την περίοδο είμαστε στη φάση της χρηματοδότησης του project. Είναι πρωτότυπο το σενάριο», δήλωσε ο σκηνοθέτης. Όσο για το πώς είδε τα πράγματα να εξελίσσονται αφότου προέκυψε η κρίση στην κινηματογραφική βιομηχανία είπε: «Σίγουρα είναι μια πρόκληση. Η προσπάθειά μας ξεκίνησε λίγα χρόνια πριν. Το ριμέικ που γυρίσαμε με την ταινία του “Ιντιάνα Τζόουνς” ανακαλύφθηκε το 2003. Από το 2003 μέχρι το 2009 μαζί με τον Έρικ είμαστε σε φάση ανάπτυξης. Μετά προέκυψε η κρίση και έπρεπε και οι δύο να επιστρέψουμε στις καθημερινές δουλειές μας. Από το 2009 μέχρι σήμερα ο Έρικ δουλεύει ως στέλεχος σε ένα Arts Center στο Golf Coast του Μισισίπι και εγώ σε τμήμα της Sony Pictures. Επίσης, έχει παγώσει προς το παρόν και το πλάνο που υπήρχε να γίνει μία ταινία από την Paramount εμπνευσμένη από την ιστορία μας, όταν γυρίζαμε το ριμέικ του «Raiders of the lost Arc». Η σχέση του με την Ελλάδα είναι: «Και οι δύο γονείς μου, καθώς και οι παππούδες μου είναι ελληνικής καταγωγής. Δυστυχώς, δεν έμαθα ποτέ τη γλώσσα, γιατί δεν μου τη δίδαξαν. Όταν είχα επισκεφθεί τους συγγενείς μου στην Ελλάδα, πολλοί με δείχνανε με το δάχτυλο τους και μου λέγανε “Nτροπή σου, Χρήστο, που δεν έμαθες να μιλάς ελληνικά”».
Πηγή:Espreso
.jpg?t=SnkqeR0YdCcDcPTrlSwM0g)
