Πασίγνωστος τραγουδιστής σοκάρει με τη δήλωσή του: «Οι γυναίκες με έστειλαν στον πάτο»
«Ήταν και οι δύο γάμοι μου η βιτρίνα, ο ναρκισσισμός και ο εξευτελισμός σε όλο τους το μεγαλείο. Η απουσία σεβασμού συνέτριψε το εγώ μου». «Ο Θεός που μου έδωσε ξανά την υγεία μου, το έκανε για να καταφέρω και άλλα πράγματα». «Ευελπιστώ σύντομα να αποκτήσω απογόνους. Είναι το μόνο που αξίζει σε αυτή τη ζωή» .
Ύστερα από την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του, επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο. Ανανεωμένος, ήρεμος και επιτέλους ευτυχισμένος, αφού έπειτα από μεγάλες ταλαιπωρίες συνάντησε τον άγγελο της ζωής του, τη γυναίκα που τον βοήθησε να αλλάξει σελίδα και να δει τη ζωή και πάλι με αισιοδοξία. Και η αλήθεια είναι ότι πέρασε πολλά: προβλήματα με τους γάμους του που τον συνέτριψαν, σοβαρά καταστάσεις με την υγεία του που κατάφερε και τις ξεπέρασε. Και μετά, στην επιστροφή του, οι κλειστές πόρτες, εκεί όπου άλλοτε ήταν ο άρχοντας της πίστας... Ο Χρήστος Πάζης ανοίγει την καρδιά του και μιλάει πρώτη φορά για τις δύσκολες στιγμές που βίωσε και τώρα μοιάζουν μακρινές σαν εφιάλτης. Στην «Espresso της Κυριακής» ο δημοφιλής τραγουδιστής μιλάει πρώτη φορά για τους δύο γάμους του και τις επιπτώσεις που είχαν στη ζωή του, αλλά και για τη νέα γυναίκα που μπήκε στη ζωή του και άλλαξε τα πάντα, την Ιλεάνα Τάτση, μια επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στον Λίβανο. «Η Ιλεάνα είναι η ήρεμη δύναμη που ξέρει να κρατάει ένα σπίτι ευχάριστο, με την προϋπόθεση ότι «η πίσω πόρτα δεν είναι ποτέ κλειδωμένη» λέει ο Χρήστος. Σε ερώτηση αν υπήρξαν επιλογές ανθρώπων που ένιωσε να τον πηγαίνουν πίσω ο τραγουδιστής είπε: «Είμαι άνθρωπος κι εγώ και η αποτυχία γδέρνει την ψυχή μου. Σαφώς και έκανα αποτυχημένες επιλογές στη ζωή μου που με πήγαν πίσω στην καριέρα μου. Ήταν και οι δύο γάμοι μου. Οι τότε καταστάσεις δεν με βοήθησαν να διακρίνω την κενή και καμουφλαρισμένη προσωπικότητα, χωρίς ουσία και ταυτότητα και τις δύο φορές. Παιδεία, μηδέν. Και δυστυχώς, το μηδέν δεν μεγαλώνει, ούτε μικραίνει. Η βιτρίνα, ο ναρκισσισμός και ο εξευτελισμός σε όλο τους το μεγαλείο. Η απουσία σεβασμού συνέτριψε το εγώ μου. Με έφτασε στον πάτο. Ευτυχώς, είμαι γενναίος στους πόνους και έχω εκπαιδευτεί στην ταχεία ανάρρωση. Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε με αυτά που αισθανόμαστε. Ευθύνη έχουμε για τη μετέπειτα διαχείριση. Τι κρατάμε, τι πετάμε. Και οι τενεκέδες -πίσω μάλλον όταν κάνουν και θόρυβο- αποβάλλονται από το σύστημα, παίρνουν τον δρόμο για τα μπάζα. Όσο για το αν υπήρχαν άνθρωποι δίπλα του στις δύσκολες καταστάσεις που πέρασε ο Χρήστος Πάζης δηλώνει: «Στον πόνο και στη μοναξιά μετράς αυτούς που σε εκτίμησαν και σε αγαπάνε. Εκεί τα καμπανάκια βαράνε κόκκινο και αισθάνεσαι μια εσωτερική φωτογραφική παλινδρόμηση. Και πάλι ο οργανισμός αποβάλλει τα περιττά. Υπήρξαν όμως, να μην είμαι άδικος, ακόμη και άνθρωποι που δεν περίμενα πως θα ήταν δίπλα μου τόσο έντονα. Ξέρουν αυτοί και τους ευχαριστώ. Δεν θα πω ονόματα. Είναι πολύ δικό μου και ιδιαίτερο κομμάτι».
