Ηλίας Λογοθέτης: «Θεωρούσαν ότι είχα ένα πολύ αλλόκοτο μυαλό το οποίο έρχονταν ειδικοί και το εξετάζανε»

«Θυμάμαι το δέος που με κυρίευσε όταν ήμουν μικρό παιδί και με είχανε ταμένο στον Άγιο Αντρέα - διότι στην 4η δημοτικού είχα πάθει μια δύσκολη ασθένεια, και τότε ήταν θανατηφόρα η οστρακιά. Νομίζω ότι σ' εκείνη την περίοδο της αρρώστιας συνέβη η μεγάλη μεταβολή του μυαλού μου. Μέχρι τότε θεωρούσαν ότι είχα ένα πολύ αλλόκοτο μυαλό το οποίο έρχονταν ειδικοί και το εξετάζανε, διότι αποστήθιζα τεράστιας έκτασης κείμενα αρχαίων και Λατίνων συγγραφέων, απ' το πρωτότυπο, με μια ματιά. Έρχονταν ερευνητές και ψάχνανε αυτή την ευκολία που είχα - αλήθεια, δεν κάνω πλάκα. Ο θείος μου, μάλιστα, έλεγε ότι έγραφα και κάτι επιστολές-αριστουργήματα. Και ότι σε μία από αυτές περιέγραφα τα συναισθήματά μου «τώρα που θα... έφευγα απ' τη ζωή». Ήταν ένα γράμμα στο οποίο άφηνα τις τελευταίες επιθυμίες, τις υποθήκες και τις εντολές μου και είχαν τρελαθεί απ' το κλάμα όλοι όσοι το διάβασαν», εξομολογείται στη Real ενώ λέει πως η φωτογραφική του μνήμη οφείλονταν στα φάρμακα. «Προφανώς σε ένα ντοπάρισμα από την ασθένεια και τα φάρμακα. Σαν την Πυθία που μάσαγε δάφνες και χρησμοδοτούσε. Μετά την αποθεραπεία μου είχε χαθεί αυτό το χάρισμα, καταλάγιασε, ξοδεύτηκε όλο. Αλλά ευτυχώς παρέμεινε μέχρι σήμερα μια δύναμη της μνήμης μου: αντί, μεγαλώνοντας, να ελαττώνεται, αυξάνει».