Γιώργος Κιμούλης: «Τα θεμέλιά μου τα κρατάω με νύχια και με δόντια»
Ο Γιώργος Κιμούλης, εκτός από ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς της χώρας μας, είναι και άνθρωπος που δεν διστάζει να συγκρουστεί αν χρειαστεί για τις ιδέες του. Αλήθεια, πιστεύει πως τον έχει βλάψει αυτό ή τον έχει ωφελήσει ως δημοφιλή καλλιτέχνη;
«Υπάρχει υποχρέωση: στον εαυτό μου, στο παιδί μου, στους φίλους μου, στον κοινωνικό μου χώρο» λέει ο ίδιος στη real και συνεχίζει: «Πάντα ήμουν εξωστρεφής λεκτικά, ανέκαθεν μιλούσα πολιτικά. Ίσως όμως παλαιότερα η έκφραση μιας πολιτικής θέσης δεν πουλούσε όσο πουλάει τώρα στον χώρο των ΜΜΕ».
Έχετε κάποτε την αίσθηση πως ζείτε σε δύο κόσμους; Του θεάτρου και της πραγματικότητας;
«Ένας είναι ο κόσμος, απλώς υπάρχουν πολλές βάρκες. Μπορεί η μία να κινείται ανατολικά και η άλλη δυτικά, οπότε εσύ, με το ένα σου πόδι στη μία και το άλλο στην άλλη, αναγκαστικά αρχίζεις τα «σπαγκάτα». Αλλά όλη μου η ζωή έτσι είναι, μια άσκηση ισορροπίας. Γιατί μπορεί ο καλλιτέχνης να έχει ανάγκη την... ενικότητά του, τη μοναχικότητα, αλλά την ίδια στιγμή το αντικείμενο της τέχνης μου έχει ανάγκη την.... πληθυντικότητα, τον χώρο της κοσμικότητας - και δεν εννοώ το lifestyle. Επώδυνη διαδικασία, γιατί συντελείται σε έναν κοινωνικό χώρο που έχει καταντήσει το βασίλειο του εγωτισμού. Όμως, αν άφηνα να χαθεί κάτι από τα δύο, θα ήμουν ανόητος».
Ποιες λέξεις θα διαλέγατε για να περιγράψετε τον εαυτό σας;
«Ευτυχώς εμμονικός, με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου. Γιατί εγώ έχω «τόπο κατοικίας» -την ιδεολογία μου, την προσωπική μου νομοθεσία, τον προσωπικό μου πολιτισμό και φυσικά την τέχνη μου- και τα θεμέλιά μου τα κρατάω με νύχια και με δόντια».
