Ελένη Δήμου: «Ευτυχώς που οι δισκογραφικές δεν υφίστανται πλέον ούτε σαν όρος»

Η ίδια μιλώντας στη real σχολιάζει: «Εντελώς αγνώριστο είναι το στοιχείο της ανωνυμίας - το οποίο έχει επικρατήσει πια. Κάποτε οι θαμώνες γνωρίζονταν. Και γινόταν όλος ο χώρος μια παρέα. Ακόμα και όσοι είχαν διαφορές στο τέλος πέταγαν λουλούδια μεταξύ τους. Το έζησα αυτό που λέω. Αλλά πέρασαν τα χρόνια και αυτοί που διασκέδαζαν κάποτε ή άρχισαν να βαριούνται ή έπαψε να τους εκφράζει αυτό που συνέβαινε στα μαγαζιά. Έφυγαν αυτοί και μπήκαν οι νεότεροι, που έβλεπαν τη διασκέδαση πιο επιφανειακά. Μυρίστηκαν λεφτά οι εταιρείες και διαμόρφωσαν τη γενική αισθητική. Και ευτυχώς που οι δισκογραφικές δεν υφίστανται πλέον ούτε σαν όρος. Υπάρχουν άλλοι τρόποι εάν θέλεις να «δισκογραφήσεις» τραγούδια. Περάσαμε μια εικοσαετία που είδαν τα ματάκια μας και άκουσαν τα αφτάκια μας θεάματα και άσματα απίστευτα και ασύλληπτα. Ο τουρίστας που γνώρισε την Ελλάδα μέσα από τις ταινίες του Ντασέν και του Κακογιάννη θα έλεγε «σε λάθος χώρα προσγειώθηκε το αεροπλάνο μου».