Γιώργος Αυτιάς: «Τότε δεν υπήρχε ρεύμα σε όλο το νησί, ούτε είχαμε τηλεόραση»

«Όχι, εγώ πήγαινα για δικηγόρος ή δικαστής. Μάλιστα ο παππούς μου είχε πουλήσει κι ένα χωράφι στη Σάμο για να αγοράσω γραφείο στην Αθήνα. Ένα μεσημέρι ήμουν στο καφενείο απέναντι από τη Νομική και διάβαζα γιατί έδινα μάθημα. Κάποια στιγμή ακούω κάποιον να ρωτάει: «Τι ώρα δίνουμε;» Γυρίζω και βλέπω τον Νάσο Αθανασίου. Εκείνη η μέρα ήταν πολύ καθοριστική για μένα. Βρεθήκαμε, πήγαμε στην ΕΡΤ, γίναμε πάρα πολύ καλοί φίλοι και του οφείλω πάρα πολλά, όπως και στη Φωτεινή Πιπιλή. Το πρώτο μου ρεπορτάζ ήταν πώς διορθώνονται τα γραπτά στις εισαγωγικές εξετάσεις. Μάλιστα, ο Νάσος Αθανασίου με είχε στείλει μαζί με τη Σοφία Βούλτεψη. Κάναμε μαζί το πρώτο μας ρεπορτάζ και τώρα σκοτωνόμαστε!» τόνισε στον Τηλεθεατή.
-Από τα πρώτα φτωχικά χρόνια τι είναι αυτό που αναπολείτε; «Εκείνα τα χρόνια είχαν τη δική τους σημασία. Συναντηθήκαμε το καλοκαίρι με τους συμμαθητές μου και θυμηθήκαμε που είχαμε ένα μικρό ραδιοφωνάκι και το βάζαμε στην κολόνα της ΔΕΗ, για να ακούγεται πιο δυνατά το ποδόσφαιρο. Τότε δεν υπήρχε ρεύμα σε όλο το νησί, ούτε είχαμε τηλεόραση. Τι να πρωτοθυμηθώ; Ότι ζούσαμε για το Σάββατο το απόγευμα που θα παίζαμε μπάλα; Απλά πράγματα, όμορφα. Τώρα παιδιά τα έχουν όλα απλόχερα, πάνε στη θάλασσα κι αντί να τη χαρούν κάθονται με το κινητό και στέλνουν φωτογραφίες για να δουν οι άλλοι αν είναι όμορφοι. Μπαίνουν με αυτά τα καβουρντιστήρια στη θάλασσα και δεν τη χαίρονται»