Νίκος Πορτοκάλογλου: «Δεν έχω πάρει στα σοβαρά ότι είμαι ο Πορτοκάλογλου»

«Τα τελευταία χρόνια, ξέρεις, που έχουμε υπερβεί εαυτόν στην υπερβολή («ζούμε Κατοχή, χούντα» κ.λπ.), όλο και πιο συχνά σκέφτομαι τη γιαγιά μου, τη Μικρασιάτισσα, που, παρότι έζησε όλες τις αληθινές, σύγχρονες τραγωδίες του ελληνισμού, μας τις διηγιότανε με τον πιο ανάλαφρο τρόπο» λέει στη real ο ίδιος και συνεχίζει: «Ίσως γι' αυτό δεν μπορώ τη μιζέρια κι αυτή τη ναρκισσευόμενη θλίψη τού λεγόμενου «έντεχνου». Αναρωτιέμαι πόσο απέχουμε από την «προχωρημένη» καθημερινότητα των Σμυρνιών, που τη μία ημέρα επισκέπτονταν την όπερα γιατί έκανε περιοδεία η Σκάλα του Μιλάνου και την επομένη πήγαιναν να ακούσουν και να τραγουδήσουν αμανέδες. Τους μουσικούς των σμυρναίικων που ήταν λόγιοι -γιατί γνώριζαν να γράφουν και να διαβάζουν μουσική- και λαϊκοί ταυτόχρονα. Τραγούδια όπως το «Εγώ θέλω πριγκηπέσα» του Τούντα, που όταν κάποτε έπαιξα στον Νίκο Ξυδάκη την εισαγωγή του στην κιθάρα, εκείνος νόμισε πως ερμήνευα κάτι προκλασικό και μπαρόκ...»

Πάντως, απολαμβάνετε την ευρεία αποδοχή του κόσμου αλλά και των παραγωγών των ερτζιανών. Είναι λόγος αυτός για να νιώθετε καμιά φορά μέρος του μουσικού κατεστημένου;

«Ευτυχώς, όχι. Δεν έχω πάρει στα σοβαρά ότι είμαι ο Πορτοκάλογλου. Είμαι ο φίλος στην παρέα, ο μπαμπάς, ο σύντροφος και ο σύζυγος στο σπίτι. Αισθάνομαι ότι έχω αντισταθεί στον πειρασμό να το «παίξω φίρμα». Σε αντίθεση με κάποιους συναδέλφους που την πατάνε υποδυόμενοι τον κακό τους εαυτό, εγώ αισθάνομαι αρχάριος, σαν μαθητευόμενος μάγος, σαν τον Μίκυ Μάους στη «Φαντασία» του Ντίσνεϋ, που προσπαθεί να μάθει ακόμα τα βασικά κόλπα της δουλειάς του. Ειδικά στα διαστήματα ανάμεσα σε δύο δημιουργικές περιόδους, πάντα φοβάμαι ότι δεν θα ξαναγράψω ποτέ. Αλλά με παρηγορεί το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει από τα 25 μου»!

Γράφετε κάτι νέο αυτόν τον καιρό; Σκέφτεστε, ονειρεύεστε το επόμενο βήμα σας;

«Ας πούμε ότι αρχίζω να «ζεσταίνομαι»... Και πάντα καλοβλέπω οτιδήποτε νέο μπορεί να αναζωπυρώσει τη φλόγα της μουσικής μέσα μου. Γιατί ακόμα και μια παραγγελία μπορεί να σε ενεργοποιήσει (όπως μου συνέβη στο σινεμά). Μια παραγγελία να γράψω και να ερμηνεύσω μουσική για μια θεατρική ή χορευτική παράσταση. Αν υπάρχει κάποιος να μου προτείνει κάτι αντίστοιχο, θα με ενδιέφερε - αυτό μπορεί να εκληφθεί και σαν «μικρή αγγελία»»...