Αλέκα Καμηλά: «Αυτό που με φρίκαρε τον πρώτο καιρό ήταν ότι ξαφνικά…»

«Στην περίπτωση μου ήταν χειρότερα τα πράγματα, διότι λίγο πριν γεννήσω το πρώτο μου παιδί μετακομίσαμε στην Καλιφόρνια. Δεν είναι δηλαδή ότι με έπιασε μελαγχολία επειδή μου έλειπε η δουλειά μου. Δεν είχα κοινωνικές επαφές. Δεν είχα ούτε έναν άνθρωπο για να πω μία «καλημέρα». Πίστεψε με, αυτά τα 10 χρόνια που έμεινα στην Αμερική δεν έκανα ούτε μία φίλη. Την ίδια στιγμή ο Πέτζα λόγω των επαγγελματικών του υποχρεώσεων δεν ήταν σχεδόν ποτέ στο σπίτι, οπότε άρχισα να κλείνομαι στον εαυτό μου και να γίνομαι μονόχνωτη. Ακόμη και τα καλοκαίρια που ερχόμασταν στην Ελλάδα και μέναμε στη Χαλκιδική, δεν ήθελα να βλέπω άνθρωπο. Μου έλεγαν συγγενείς και φίλοι να βγούμε έξω να διασκεδάσουμε και με έπιανε πανικός», αποκαλύπτει στο περιοδικό οκ. Όσο για το ποιο ήταν το δυσκολότερο κομμάτι της προσαρμογής στη νέα της ζωή; «Αυτό που με φρίκαρε τον πρώτο καιρό ήταν ότι ξαφνικά, εκεί που είχα συνηθίσει να βγάζω τα δικά μου λεφτά, αισθάνθηκα ότι εξαρτώμαι απόλυτα από έναν άντρα. Δεν μπορούσα να δεχτώ ότι στις οικογένειες υπάρχει κοινό πορτοφόλι. Ένιωθα ότι ο σύζυγος μου με συντηρεί. Όλο αυτό, σε συνδυασμό με τον φόβο της δέσμευσης που νιώθουν όλοι όσοι κάνουν οικογένεια με είχαν τρομάξει. Ευτυχώς ο Πέτζα με βοήθησε πολύ, γιατί από την πρώτη στιγμή μου έλεγε: «Ό,τι χρειαστείς είμαι εδώ για εσένα».