Μαρία Ηλιάκη: «Είδα σκληρές εικόνες. Καταλάβαινα ότι δεν είμαι καλά»

«Υπήρξε περίοδος που ο μόνος που με έβλεπε ήταν ο καθρέφτης. Τα «περίφημα» τρία χρόνια ήπιας κατάθλιψης με την αρρώστια και το χαμό της μαμάς μου. Είναι μία περίοδος που θέλω να ξεχάσω» τόνισε στο ΕΓΩ.
-Αν δεχτούμε ότι οι νεκροί μας βλέπουν, για ποια πράγματα πιστεύεις ότι δεν θα ήταν περήφανη η μαμά σου για εσένα;
« Από τότε που έχασα τη μαμά μου, νομίζω ότι έγινα καλύτερος άνθρωπος. Ήταν το σημείο «μηδέν» μου. Είδα όλα τα πράγματα διαφορετικά. Θέλω να πιστεύω ότι είναι περήφανη για μένα.»
-Υπάρχει κάτι που δεν πρόλαβες να της πεις;
«Πάρα πολλά. Της τα λέω όμως τώρα και νομίζω ότι με ακούει. Την αισθάνομαι δίπλα μου.»
-Όταν έφυγε, έγινες υπερπροστατευτική με τον πατέρα σου;
«Να σου πω την αλήθεια, έγινα υπερπροστατευτική με εμένα. Όσο καιρό η μαμά μου ήταν άρρωστη, είχα βάλει τη ζωή μου στον αυτόματο πιλότο. Δεν ευχαριστιόμουν τίποτα. Δεν είχα χρόνο για τίποτα. Είδα σκληρές εικόνες. Όταν έχασα τη μαμά μου, αποφάσισα ότι έπρεπε να φροντίσω εμένα για να μην πέσω σε ένα βαθύ λήθαργο και δεν ξαναξυπνήσω. Καταλάβαινα ότι δεν είμαι καλά. Το χιούμορ σου λειτουργεί ως μηχανισμός άμυνας για τα δύσκολα; Ισχύει και αυτό, αλλά αποτελεί και δυνατό στοιχείο του χαρακτήρα μου.»
- Ποια άλλα θεωρείς δυνατά στοιχεία του χαρακτήρα σου;
«Το ότι είμαι δίκαιη.»