Ναταλία Γερμανού: «Μερικοί πιστεύουν ότι αυτομαστιγώνομαι»

«Στην πρεμιέρα ανέφερα τον μπαμπά μου πολύ, γιατί είχα καλεσμένους δύο ανθρώπους που ήταν φίλοι του και είχαν πολλές φορές φιλοξενηθεί στο Αλάτι και Πιπέρι. Αυτό δεν σημαίνει πως θα το κάνω κάθε φορά» τόνισε στο People.

-Ο Φρέντυ είναι ο μέντοράς σου;
«Μέντοράς μου είναι, ήρωάς μου είναι, πρίγκιπάς μου είναι, τα πάντα είναι, αλλά δεν θα τον φτάσω ποτέ, τουλάχιστον τηλεοπτικά. Το προϊόν Αλάτι και Πιπέρι ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό για την εποχή του, ήταν μια άλλη τηλεόραση και ο πατέρας μου ένας πολύ πιο ταλαντούχος άνθρωπος από εμένα.»

-Ακούγεται λίγο ισοπεδωτικό αυτό.
«Κοίτα, πιστεύουν μερικοί ότι αυτομαστιγώνομαι. Δεν αυτομαστιγώνομαι. Αγαπάω τον εαυτό μου και τον φροντίζω. Απλά δεν μου αρέσει ούτε να τον υπερτιμώ ούτε να τον υπερκανακεύω. Μου αρέσει να με αγαπάω τόσο όσο και να είμαι ρεαλίστρια εκεί που πρέπει. Πιστεύω ότι είμαι μια καλή παρουσιάστρια και ο κόσμος που με αγαπάει ξέρει γιατί με αγαπάει (γιατί είμαι αληθινή και δεν παριστάνω κάτι άλλο από αυτό που είμαι, γιατί όταν κάνω γκάφες ή βλακείες τις παραδέχομαι), αλλά οποιαδήποτε σύγκριση με τον πατέρα μου είναι ισοπεδωτική για μένα.»

-Ως μπαμπάς με κόρη είχατε και έντονες αντιπαραθέσεις;
«Ποτέ. Είχαμε πολύ έντονη αγάπη και δέσιμο, μια πολύ έντονη χημεία. Ήμασταν πλασμένοι για να είμαστε πατέρας και κόρη.»

-Με τη μαμά είχες περισσότερη κόντρα;
«Ναι, μέχρι τα 21 μου, υπήρχε ένα είδος κόντρας, η οποία με τα χρόνια μεταλλάχθηκε σε μια απίστευτη λατρεία. Αυτή τη στιγμή η σχέση μας με τη μητέρα μου είναι ιδανική και κάτι παραπάνω.»

-Ήταν η κόντρα την εποχή εκείνη της εφηβείας, που τα κορίτσια τρελαίνονται και ασχολούνται πιο πολύ με τους άντρες παρά με όσα πρέπει;
«Ακριβώς αυτή η περίοδος. Που ασχολείσαι με άντρες και όχι με τις σπουδές ή τη δουλειά σου και κάνεις τα πάντα για να εκνευρίσεις τη μαμά σου. Η μαμά μου, που ήταν πάντα μια καλλονή –και εξακολουθεί να είναι–, ντυνόταν καταπληκτικά και θυμάμαι πως όλοι έλεγαν «Η μαμά σου είναι τόσο κομψή και τόσο σικ. Εσύ γιατί ντύνεσαι έτσι;». Πάντα αυτό άκουγα και, όσο το άκουγα, τα τζιν σκίζονταν όλο και περισσότερο και η αρβύλα έδινε κι έπαιρνε. Έκανα όλα τα αντίθετα για να την εκνευρίσω.»