Νάνσυ Αλεξιάδη: «Ανοίγω την πόρτα και βλέπω έναν γερανό με μια κάμερα να τραβάει πλάνα. Τρόμαξα»
Η Νάνσυ Αλεξιάδη, η οποία το 2004 είχε προκαλέσει αίσθηση στο αντρικό κοινό του μουσικού ριάλιτι με την εμφάνισή της, επιστρέφει και μιλάει για το σοκ που της προκάλεσε η ξαφνική δημοσιότητα.
«Οι ρυθμοί ήταν τρελοί. Το μπαμ ήταν πολύ ξαφνικό όχι μόνο για μένα, αλλά για όλα τα παιδιά που ήμασταν τότε στο ριάλιτι. Ήταν δύσκολο να το διαχειριστώ, όπως και όλοι- και το ξέρω γιατί το έχω συζητήσει με αρκετούς. Από εκεί που είσαι νορμάλ μπορεί να πάθεις αγοραφοβία ή να αρχίσεις να έχεις κρίσεις πανικού», περιγράφει στο Πρώτο Θέμα.
«Εγώ ευτυχώς δεν έπαθα κάτι τόσο ακραίο. Κλείστηκα όμως περισσότερο στον εαυτό μου. Το θέμα είναι ότι η εκπομπή ήταν ένα καθαρό ριάλιτι. Υπερίσχυε το κομμάτι του ριάλιτι και όχι του τραγουδιού. Ήμασταν μέσα σε ένα σπίτι χωρίς καμία επαφή με τον κόσμο για έξι μήνες! Αυτά δεν υπάρχουν πια. Το ξέραμε όμως όλοι μας. Ήταν το τρίτο κατά σειρά. Είχαμε παρακολουθήσει άλλους δύο κύκλους και ξέραμε τι να περιμένουμε. Και πάλι, όμως, είναι διαφορετικό όταν όλο αυτό το ζεις. Ακόμα πιο μεγάλο. Όσο και να μπορείς να κοντρολάρεις τον εαυτό σου, είναι στιγμές που σε τρομάζει και προσπαθείς να το παρακολουθήσεις ως τρίτος. Παρ' όλα αυτά, δεν το έχω μετανιώσει διότι με βοήθησε πάρα πολύ. Μου άνοιξε πόρτες οι οποίες εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολο να ανοίξουν, όπως η δισκογραφική εταιρεία. Αυτός ήταν ο στόχος όλων: να μπουν σε μια δισκογραφική και να κάνουν δικά τους τραγούδια. Και αυτό συνέβη. Έκανα δύο δίσκους. Οπότε σίγουρα μόνο καλό μου έκανε», παραδέχεται.
«Έχω να θυμάμαι πολλά από εκείνη την περίοδο», προσθέτει και συνεχίζει: «Δεν θα ξεχάσω τότε που μετά από τέσσερις μήνες παραμονής στο παιχνίδι μια μέρα είπα στην παραγωγή ότι θέλω να αποχωρήσω γιατί δεν αντέχω άλλο. Έτσι μου έδωσαν δύο μέρες να πάω σπίτι μου να αλλάξω παραστάσεις. Για να είναι, όμως, σίγουροι ότι δεν θα μάθαινα τίποτα σχετικά με το παιχνίδι -δεν έπρεπε να δω τηλεόραση, ούτε να αγοράσω περιοδικά- είχε έρθει μαζί μου στο σπίτι και μια κοπέλα από την παραγωγή. Πέρασε η πρώτη μέρα, όλα καλά. Το πρωί της δεύτερης ξυπνάω και πάω να βγω στο μπαλκόνι. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω έξω από το σπίτι μου έναν γερανό με μια κάμερα να έχει φτάσει στο μπαλκόνι και να τραβάει πλάνα για μια μεσημεριανή εκπομπή. Η κάμερα σχεδόν άγγιζε το πρόσωπό μου. Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή συνειδητοποίησα τι συνέβαινε, τι διάσταση είχε πάρει όλο αυτό. . Έκανα ένα βήμα πίσω, ξαναμπήκα στο σπίτι και έκλεισα τις κουρτίνες».
