Γιάννης Βόγλης: «Δεν έχω πάρει κανένα βραβείο. Δεν το χρειάζομαι. Εύχομαι να μην πάρω και ποτέ»

«Ανακάλυψα νωρίς το όνειρο μου». Οι γονείς του υπήρξαν προοδευτικοί. «Το δέχτηκαν. Αβεβαιότητα; Αγώνας χρειάζεται, προσωπικός αγώνας για να επιτύχεις. Η επιτυχία από μόνη της σου εξασφαλίζει μια καλλιτεχνική βιωσιμότητα. Είδα τον Κατράκη να παίζει Προμηθέα Δεσμώτη και είπα μέσα μου "αυτό θέλω να κάνω". Στην εποχή μου υπήρχαν και οι μεγάλοι δάσκαλοι. Η Αλέκα Κατσέλη, ο Κάρολος Κουν, ο Δημήτρης Ροντήρης. Οι θίασοι ήταν λίγοι. Κλειστοί. Έπρεπε να είσαι καλός για να βρεις δουλειά. Τώρα υπάρχει πλουραλισμός. Οι νέοι ηθοποιοί έχουν την ελευθερία να εκφραστούν» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
Είναι μια έκφραση ελευθερίας και η κατάργηση της άδειας του ηθοποιού; «Κακώς καταργήθηκε. Δώσαμε αγώνα μαζί με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο να διατηρηθεί η άδεια ασκήσεως. Στην Αγγλία υπάρχει συνδικάτο. Με όρους που υποδεικνύουν πώς πρέπει να δουλέψεις. Σε διαγράφουν αν δεν έχεις δουλέψει για περισσότερο από δύο έτη. Σου λένε με άλλα λόγια πως δεν κάνεις για τη δουλειά του ηθοποιού. Ναι, έχω δουλέψει δυο-τρία χρόνια στην Αγγλία. Έκανα τηλεοπτικές σειρές στο ITV. Η σύζυγος μου είναι Σκωτσέζα; Είχα σκοπό να μην επιστρέψω στην Ελλάδα. Βλέπετε, με αντιμετώπιζαν ως βρετανικό υποκείμενο, ήμουν υπεύθυνος για τη γυναίκα μου και το παιδί μας. Δεν δυσκολεύτηκα να βρω δουλειά».
Πόσα χρόνια δουλεύει; «Ξεκίνησα το 1961. Γύρισα όλη την Ευρώπη με τον Ροντήρη ως νέος ηθοποιός. Τρομακτική εμπειρία. Είδα τόσα πολλά πράγματα. Τροφή. Είδα τόσες εναλλαγές πολιτισμών. Τόσα μουσεία. Πώς λειτουργούσε το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας. Έπαιζα επί έναν μήνα σε ένα κατάμεστο θέατρο 2.000 θέσεων στη Μόσχα αρχαίο δράμα. Δεν το διδάσκουν πλέον στις νέες γενιές ηθοποιών το αρχαίο δράμα. Κι αν με ρωτάτε αν έχει δίκιο η Χρυσούλα Διαβάτη, θα σας πω ότι έχει δίκιο. Δεν είναι προσωπικό με κανέναν νέο άνθρωπο όπως είναι ο κ. Σάκης Ρουβάς. Δεν εκφράζει καμία πικρία. Αλλά ενόχλησε αυτή η βράβευση. Και κ. Ρουβάς βέβαια, από την πλευρά του, έχει δίκιο. Το σύστημα όμως που προωθεί κάποια πράγματα φταίει. Ωστόσο, θεωρώ άνευ αξίας τον χρόνο που θα ξοδέψω για να σχολιάσω τι κάνει το σύστημα... Προσωπικά δεν έχω πάρει κανένα βραβείο. Δεν το χρειάζομαι. Εύχομαι να μην πάρω και ποτέ».