Ευθύμης Ζησάκης: «Φερόμουν άσχημα στον εαυτό μου, έτρωγα ασταμάτητα... δεν με αγαπούσα»

Πέρασες περίοδο που δεν σου άρεσε η εικόνα σου; «Ναι, ήμουν αυτοκαταστροφικός. Φερόμουν άσχημα στον εαυτό μου, έτρωγα ασταμάτητα... δεν με αγαπούσα. Διήρκησε σχεδόν ένα χρόνο. Δεν με ενδιέφερε τίποτα. Μου συνέβη στην ηλικία των είκοσι πέντε. Γενικά πιστεύω ότι στη ζωή είναι πολύ σημαντικό να έχεις την αίσθηση ότι τα πράγματα τα κατακτάς. Είναι μεγάλη κατάρα το να σου έρχονται εύκολα. Μπορεί να σε οδηγήσει στην απόλυτη αυτοκαταστροφή. Εμένα μου ανοίχτηκαν πόρτες σε πράγματα για τα οποία έπρεπε να μοχθήσω. Ευτυχώς εντόπισα τα λάθη μου και τα αντιμετώπισα έγκαιρα. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα τι συνέβαινε και αναρωτήθηκα γιατί το έκανα αυτό στον εαυτό μου. Νομίζω ότι μεγαλύτερος ψυχολόγος είναι ο ίδιος ο άνθρωπος που βιώνει την οποιαδήποτε συνθήκη. Πολλές φορές όμως η αλήθεια πονάει»

Ποια αλήθεια δεν αναγνώριζες; «Πολλές. Δεν αντιλαμβανόμουν ότι ο καλύτερος σου φίλος, αυτός που πρέπει να αγαπήσεις περισσότερο, είναι ο εαυτός σου. Διαφορετικά δεν μπορείς ούτε να δώσεις ούτε να εισπράξεις αγάπη. Δεν καταλάβαινα επίσης ότι στη ζωή τα πράγματα κατά πενήντα τοις εκατό καθορίζονται από την τύχη. Αυτή την τύχη όμως εσύ καλείσαι να τη μετουσιώσεις σε πράξη και δημιουργία αν είσαι άξιος. Αν βασιστείς μόνο στην τύχη, τότε θα έρθει το φοβερά καταστροφικό κύμα του χρόνου να σε καταρρακώσει»

Διεκδικούσες πάντοτε τα θέλω σου; Συχνά πολύ περισσότερο απ' ό,τι έπρεπε. Το μεγαλύτερο όπλο του ανθρώπου είναι τα θέλω του. Εκείνα αποτελούν την πυξίδα του. Η ισορροπία έρχεται όταν δεν υπερισχύουν μόνο τα θέλω των άλλων, αλλά ούτε και δικά σου αποκλειστικά. Καλό είναι να πορεύεσαι βάσει των στόχων σου, αλλά να κάνεις και ό,τι μπορείς για το διπλανό σου, είτε αυτός είναι ο φίλος σου είτε ο άνθρωπος σου, ο οποιοσδήποτε», εξομολογείται στο περιοδικό Εγώ.