Γιάννης Στάνκογλου: «Αρνήθηκα την τηλεόραση για 7 χρόνια»

Ο ίδιος απαντά σε όλα...

Αισθάνθηκες ποτέ θύµα της εικόνας σου και της αναγνωρισιµότητας που συνεπάγεται;

«Ίσα-ίσα, αισθάνοµαι πως µου επιτρέπει να έχω τον προσωπικό µου χώρο. Ο θεατής, που µε έχει ταυτίσει µε τους «ζόρικους» ρόλους µου, δύσκολα θα καταχραστεί την οικειότητά µου, τη στιγµή που θα έρθει να µου µιλήσει για τη δουλειά µου και να µου σφίξει το χέρι (το οποίο είναι πολύ ωραίο πράγµα). Αλλά αυτό το θεωρώ υγιές. Το έχω ανάγκη, όπως όλοι οι άνθρωποι. Από την άλλη µεριά, δεν είµαι εκείνος που λόγω αναγνωρισιµότητας θα µετρήσει τα λόγια του. Αυτό που είναι να πω θα το πω - κι ας µε κρίνουν οι άλλοι όπως θέλουν».

Από την άλλη µεριά, η «εικόνα», και δη η τηλεοπτική, µπορεί να είναι παγίδα για έναν θεατρικό ηθοποιό;

«Βέβαια. Πολλοί ηθοποιοί που ξεκίνησαν από την τηλεόραση αναπαράγουν στο θέατρο την τηλεοπτική τους «εικόνα», χάριν του κοινού τους - και δεν µιλάω γι' αυτούς που έχουν κάνει µόνο τηλεόραση και έπειτα από 10 χρόνια αποφασίζουν να κάνουν θέατρο. Εγώ ξεκίνησα από το θέατρο όπου συνεργάστηκα µε σηµαντικότατους σκηνοθέτες (Τερζόπουλος, Μαρµαρινός, Μπρούσκου, Καραθάνος κ.ά.). Την τηλεόραση την αρνήθηκα για 7 χρόνια. Και κάποια στιγµή που µπήκα στη διαδικασία κι άρχισα να ζω πιο άνετα, εκείνο που µε ενδιέφερε ήταν να πλάθω τηλεοπτικούς χαρακτήρες λες κι έπαιζα σε ταινία του Σκορτσέζε. Το θέατρο δεν το άφησα ποτέ στην ουσία. Ούτε κι αυτό µε άφησε».

Πηγή: Real