Κατερίνα Λέχου: «Ήμουν μαθήτρια του 19 αλλά δεν ένιωθα “φυτό”»

Είστε ανήσυχο πνεύμα, πάντως. Επιδιώκετε την εξέλιξη. Αυτό έχει να κάνει και με τον τρόπο που μεγαλώσατε;
«Ναι, το είχα παιδιόθεν. Θυμάμαι μια σκηνή. Μ' αρέσουν πολύ οι λέξεις και άρεσαν και σιη μητέρα μου, που με τροφοδοτούσε με βιβλία από μικρή. Είχα, λοιπόν, μια φορά άγνωστες λέξεις, δεν τις γνώριζε ούτε εκείνη, και πάνω από το κρεβάτι μου ήταν η βιβλιοθήκη με μια τεράστια εγκυκλοπαίδεια. Έχουμε, λοιπόν, ανέβει στο κρεβάτι και με το πείσμα να βρούμε τον τόμο για την άγνωστη λέξη, το σπάμε! Αυτό είναι παιδεία από το σπίτι. Το χρωστάω στη μητέρα μου και σε δυο καλούς δασκάλους, στο δημοτικό και στο γυμνάσιο».

Ήσασταν καλή μαθήτρια;
«Πολύ! Του 19».

Το «φυτό», ας πούμε;
«Δεν ένιωθα έτσι,, ήταν η δουλειά μου. Έτσι είχα μάθει από το σπίτι. Ο πατέρας δουλεύει και η μητέρα φροντίζει το σπίτι, εσύ πας σχολείο. Ο καθένας έχει μια δουλειά και πρέπει να τη κάνει σωστά. Είμαι ακόμα μαθήτρια: Ο καθένας έχει να μου δώσει κάτι από τον τομέα του. Δεν έχω παρά να το ρουφήξω».

Πηγή: Hello