Γιάννης Βόγλης: «Το επάγγελμά μας είναι πορνικό»

Είχατε πολλούς λόγους για να πείτε το «ναι» στη συγκεκριµένη παράσταση, την «Ηλέκτρα» που ανεβαίνει στο Batminton;

«Κατ’ αρχάς τον Σπύρο, µε τον οποίο πολλές φορές στο παρελθόν αποπειραθήκαµε να συνεργαστούµε, για να το καταφέρουµε 50 χρόνια µετά. Είµαστε ίδια γενιά. Και «συγγενείς» ως προς την αντίληψη ανεβάσµατος του αρχαίου δράµατος, γιατί βγήκαµε από δυο σχολές µε καθηγητές τον Ροντήρη και τον Κατσέλη, που είχαν τελειώσει τη Ράινχαρτ. Στην «Ηλέκτρα» νιώσαµε πολλές φορές πως ο ένας διάβαζε τη σκέψη του άλλου... Επίσης, εκτίµησα ιδιαίτερα την προσπάθεια του Badminton να θεσµοθετήσει έναν κύκλο αρχαίου δράµατος για να φέρει το ελληνικό κοινό αλλά και το ξένο να δει µια παράσταση του είδους αυτού, από σύγχρονους δηµιουργούς που δεν αποδοµούν ούτε «διορθώνουν» τα αρχαία κείµενα. Κάτι που πολλοί συνηθίζουν τελευταία, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ...»

Εννοείτε της Επιδαύρου;

«Ναι, και µ’ ενοχλεί που δεν υπάρχει προσανατολισµός και στόχος συγκεκριµένος γι’ αυτόν τον χώρο. Μ’ ενοχλεί η µίµηση του ρεπερτορίου των ξένων φεστιβάλ, το ότι γίναµε «παράρτηµα» της Αβινιόν. Ποιος ο λόγος; Το Φεστιβάλ Επιδαύρου ήταν πάντα ευρωπαϊκό».

Τι άλλο πρέπει να προσέχει ένας νέος ηθοποιός σήµερα;

«Ό,τι κι εγώ µε την πορεία που έχω πίσω µου: να µην επαναπαύεται στις ευκολίες του. Μπορεί να µη βοηθάει σ’ αυτό ούτε ο ανταγωνισµός της εποχής ούτε η τηλεόραση - αυτή η «κρεατοµηχανή» που αλέθει τα πάντα αλλά όσοι πέφτουν στην παγίδα της ευκολίας, µετά από λίγο κουράζουν τον κόσµο. Καλή η αναγνωρισιµότητα, αλλά υπάρχει και ένας τεράστιος δρόµος µπροστά που θα πρέπει να τον διανύσεις µόνος σου. Κι αυτό προϋποθέτει γνώσεις και διάθεση να ανοίγεσαι στο καινούργιο».

Εσείς δεν κάνατε λάθη και συµβιβασµούς στην πορεία σας;

«Στο θέατρο, όχι, κάνω αυτό που πιστεύω. Μια φορά την πάτησα κι είπα «ποτέ πια» και δεν το ξανάκανα. Στη δουλειά µου πιο πολλά «όχι» έχω πει, παρά «ναι»».

Και χρειάστηκε πολλές φορές να πείτε «όχι»;

«Ω, βέβαια. Και στον κινηµατογράφο και στην τηλεόραση. Ξέρεις, είναι λίγο «πορνικό» το επάγγελµά µας. Κάνεις µια επιτυχία κι έρχεται ο άλλος, σου πετάει τα εκατοµµύρια στη µούρη και σου λέει «αυτά είναι δικά σου, αρκεί να κάνεις αυτό το έργο». «Πού είναι το σενάριο;», τον ρωτάς. «Υπόγραψε και µη σε νοιάζει», σου απαντά, για να πάει µε το όνοµά σου έπειτα στους χρηµατοδότες και να πάρει λεφτά. Λες «όχι» και φεύγεις και δεν ξέρεις αν θα σου φτάσει η βενζίνη µέχρι το σπίτι σου. Πολλές φορές βρέθηκα σε παρόµοια θέση. Αλλά το σηµαντικό για µένα είναι, κατ’ αρχάς, να κάνεις αυτό που σε καλύπτει καλλιτεχνικά. Όλα τα άλλα έπονται».

Πηγή: Real