Άντζελα Δημητρίου: «Είναι σκληρό ναρκωτικό το καζίνο»

Γιατί το έκανες;

«Αν δεν πήγαινα εκεί, ίσως να έκανα κάτι ακόμα χειρότερο. Μπορεί να είχα μπλέξει με ναρκωτικά ή και να είχα αυτοκτονήσει. Πέρασα αυτό που λένε έντονη κατάθλιψη. Από το 2007 που έχασα πρώτα τον αδελφό μου και έπειτα από τρεις μήνες τον μπαμπά μου, άρχισα να τρελαίνομαι. Περίμενα πως και πως να τελειώσει η δουλειά μου το Σάββατο, να πάρω τα λεφτά μου και να εξαφανιστώ μακριά από το παιδί μου, τη μάνα μου, όλους. Δεν ήθελα τίποτα. Δεν καταλάβαινα τι έκανα. Ξύπνησα ένα πρωί πήγα στην Παναγία και την παρακάλεσα “Βοήθησε με”. Σε πληροφορώ, ήταν σα να έγινε θαύμα. Την άλλη μέρα δεν ήθελα να πάω στο καζίνο. Το σιχάθηκα».

Πόσα χρήματα έχασες;
«Αρκετά».

Πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ;
«Λιγότερα. Δεν κοιτώ τα λεφτά όσο το τι έχασα από τη ζωή μου. Είχα καβγάδες με το παιδί μου, τους δικούς μου ανθρώπους».

Ένιωθες μοναξιά;
«Έντονη. Εκεί έβρισκα παρηγοριά. Δεν ήταν έτσι. Είμαι καλύτερα τώρα. Σκέφτομαι τελείως διαφορετικά».

Πώς λειτουργούσες όταν έχανες;
«Δεν με ένοιαζε. Δεν ήμουν εγώ. Όλοι με είχαν παρεξηγήσει. Δεν μου είχαν εμπιστοσύνη και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. Τώρα ξέρεις τι λένε; “Μα είναι αυτή;” Τραγούδησα σε καζίνο και δεν έβγαλα ούτε πέντε ευρώ να παίξω σε μηχανάκι. Είναι σκληρό ναρκωτικό το καζίνο. Δεν οδηγεί πουθενά. Γιατί δεν χαρίζει ποτέ, αλλά δανείζει. Εδώ άνθρωποι κοιμούνται στον δρόμο και εμείς να τρώμε τα χρήματα που μας δίνει ο Θεός εκεί; Όχι αγάπη μου. Εγώ έτσι ξύπνησα και είπα “τέρμα”. Είμαι πια μια χαρά με το παιδί μου, γιατί εκείνη την περίοδο είχαμε έρθει σε μεγάλη ρήξη, είμαι μια χαρά στη δουλειά μου, αλλά και στις σχέσεις μου με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Δεν θέλω κάτι άλλο».

Πηγή: ΕΓΩ