Ελευθερία Αρβανιτάκη: «Οι τέχνες προσφέρουν ίαση»

Το να φιγουράρουν πολλοί διαφορετικοί συνθέτες σε ένα cd είναι, λες, καλύτερο από το να υπογράφει ένας;

«Όταν οι συντελεστές είναι λιγότεροι, είναι πιο εύκολη η οργάνωση σε όλα τα επίπεδα. Η πολυσυλλεκτικότητα, πάντως, είναι τάση της εποχής, έτσι κι αλλιώς. Επίσης, το επάγγελµα συνθέτης δεν υπάρχει πια. ∆ύσκολα είσαι συνθέτης κατ’ αποκλειστικότητα - και δεν αναφέροµαι στους τραγουδοποιούς, που κάνουν µουσική και στίχο των κοµµατιών τους και τα ερµηνεύουν κιόλας, κάτι πιο ολοκληρωµένο και ζηλευτό. Όµως, στην περίπτωση του δίσκου αυτού, δεν υπήρχε κάποιο συγκεκριµένο σχέδιο, ήρθε από µόνο του το αποτέλεσµα. Κάπως... αποσπασµατικά. Όπως είναι όλα σήµερα στις ζωές µας».

Μήπως ζούµε πιο έντονα την κάθε ηµέρα από ό,τι παλαιότερα;

«Μήπως δεν ζούµε έντονα τη νύχτα πια; Παλιά η νύχτα ήταν από µόνη της µια ζωή... Πολλά πράγµατα έχουν αλλάξει».

Πες µου το πιο κυρίαρχο - εκτός από το οικονοµικό.

«Το διαδίκτυο. Έχει φέρει ριζική ανατροπή της καθηµερινότητάς µας. Έχει ορίσει συµπεριφορές - άλλους τους έχει αποξενώσει, άλλους τους έχει φέρει σε επικοινωνία. Έχει κάνει τα πράγµατα πολύ πιο εύκολα, σε πολλούς τοµείς και την ίδια στιγµή είναι πολύ εύκολο να χαθείς µέσα σε όλο αυτό».

Σε αυτή την κρίσιµη συγκυρία, ποια είναι η θέση του πολιτισµού;

«Τα πολιτιστικά έχουν πληγεί εδώ και χρόνια, αλλά ο πολιτισµός δίνει ενέργεια, αποπνέει δηµιουργικότητα. ∆εν δίνει επιβίωση, δίνει όµως πάθος, διέξοδο, παρηγοριά...»

Άρα, τελικώς, και επιβίωση.

«Ναι, γιατί λειτουργεί εκτονωτικά. Οι τέχνες προσφέρουν ίαση. Λες, αχ, ας ακούσω αυτό το τραγούδι. Θα ξεχαστώ, θα ονειρευτώ, θα ξαναστηθώ στα πόδια µου, θα κλάψω, θα διεκδικήσω...»

Ποιο θα ήταν το soundtrack των ηµερών µας;

«Πράκτωρ 007». Αυτό είναι το κλίµα!».

Πηγή: Real