Δήμος Αναστασιάδης: «Χρειάστηκε να δώσω μεγάλο αγώνα»

Το πρώτο του τραγούδι το έγραψε έφηβος, ως μέλος της μπάντας Δύτες του Χρόνου. Στα 15 του έδωσε και την πρώτη συναυλία του στην Κατερίνη. «Το καταλάβαινα ότι η μουσική με συγκινεί πως ήταν ο φυσικός χώρο5 μου. Ωστόσο, όταν τελείωσα το σχολείο και έπρεπε να αποφασίσω τι θα κάνω στη ζωή μου, δοκίμασα να σπουδάσω Βιομηχανικό Σχέδιο στην Κοζάνη. Η καρδιά και το μυαλό μου ήταν όμως στη μουσική. Τελικά, άντεξα έναν χρόνο εκεί και επέστρεψα στην Κατερίνη. Έπρεπε όμως να βρω ένα δρομάκι να φύγω, να πάω προς τη μουσική», λέει στο Πρώτο θέμα.

Τον δρόμο του τον έδειξε ο μεγάλος αδελφός του. Εκείνος, χωρίς να τον ρωτήσει, δήλωσε για λογαριασμό του συμμετοχή στο «Dream Show».«Φοβήθηκα. Ήταν τόσο απρόοπτο που δεν ήξερα πού πάω, αισθανόμουν όμως ότι έπρεπε να το κάνω». Πώς διαχειρίστηκε τη ρετσινιά που είθισται να ακολουθεί καλλιτέχνες που έλαβαν το βάπτισμα του πυρός διαμέσου της τηλεόρασης; «Δεν το θεωρώ ρετσινιά. Ήταν επιλογή. Ήμουν μόλις 19 χρόνων όταν το έκανα. Ήμουν ένα παιδί που ήθελε να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα και αναζητούσε τον τρόπο. Πρέπει να ευγνωμονούμε τον εαυτό μας για τις αποφάσεις που παίρνουμε. Οχι να τον καταδικάζουμε». Το πρόβλημα, όταν η αναγνωρισιμότητα είχε περάσει το κατώφλι του σπιτιού του και ο ίδιος κολυμπούσε πλέον στα βαθιά της μουσικής βιομηχανίας, ήταν η οικογένεια του, όπως θυμάται: «Υπήρχε ένας φόβος από τους γονείς μου. Επαγγέλματα όπως αυτά, του τραγουδιστή ή του ηθοποιού ακούγονται περίεργα σε ανθρώπους της γενιάς τους. Χρειάστηκε να δώσω μεγάλο αγώνα. Πλέον, εδώ και παρά πολλά χρόνια είναι συμφιλιωμένοι με την ιδέα της δουλειάς μου».