Γιώργος Χωραφάς: Το ντοκιμαντέρ για τη Δήλο, τα όνειρα και τα ιδεώδη

Είπατε στην πρεµιέρα του ντοκιµαντέρ για τη ∆ήλο ότι αν και έχετε παίξει µε τις πιο όµορφες πρωταγωνίστριες, η ∆ήλος υπήρξε η πιο µυστηριώδης, γοητευτή και απρόβλεπτη. Πόσο εύκολο είναι να έρχεσαι αντιµέτωπος µε έναν άψυχο χώρο, όπου λογικά δεν υπάρχει αλληλεπίδραση;

«Είχα την αίσθηση ότι είχα αλληλεπίδραση. Η ∆ήλος ήταν µόνο για εµάς όταν γυρίζαµε το ντοκιµαντέρ, αυτή η αίσθηση ήταν καταπληκτική. Όταν έπαιζα, ξαφνικά, σαν ηθοποιός, ένιωθα πως δεν υπήρχε ούτε κάµερα, ούτε σκηνοθέτης. Ήταν η ∆ήλος, εγώ και το κοινό που απευθύνοµαι και του δίνω το χέρι µου για να οδοιπορήσει µαζί µου. Αυτό το τρίγωνο ήταν το κυρίαρχο».

Το ντοκιµαντέρ µιλά περισσότερο για το ταξίδι της ζωής, του έρωτα και του θανάτου και λιγότερο για την ιστορική και αρχαιολογική σηµασία του νησιού. Λέτε σε κάποιο σηµείο «Πόσο όµορφη είναι η ζωή, πόσο άδικος ο ύπνος και ο θάνατος». Το όνειρο είναι η µόνη σωτηρία από την πραγµατικότητα;

«Υπάρχουν διάφορες έννοιες του ονείρου. Το όνειρο είναι τα ιδεώδη. Ονειρευόµαστε έναν κόσµο πιο ειρηνικό. Μέσα στις άγριες συγκρούσεις, τη ζούγκλα της ζωής, το όνειρο του ανθρώπου είναι να µη γίνει πρόβατο, αλλά ταυτοχρόνως να µη φοβάται τον λύκο και αυτό ισχύει από την Αρχαία Ελλάδα µέχρι σήµερα. Το ιδεώδες µάς κάνει να συνεχίζουµε µια αναζήτηση που ξεπερνά τον θάνατο, ξεπερνά τα πάντα. Με αυτή την έννοια κάθε άνθρωπος θέλει να αφήσει έναν σπόρο που θα καλυτερέψει τη ζωή. Από την άλλη πλευρά, επειδή τα όνειρά µας ξεφεύγουν από τον ρεαλισµό, µας ανοίγουν καινούργια περιθώρια, που και αυτά έχουν µια µεγάλη απόδοση: έµπνευσης, ελευθερίας, δέους. Είναι κάτι που δεν ελέγχουµε. Θέλουµε να ελέγχουµε τα ένστικτά µας και πρέπει να δεχτούµε ότι σε έναν άλλο κόσµο, αυτόν του ύπνου, µπορούµε να πάρουµε µηνύµατα από κάτι που δεν ελέγχουµε».

Πηγή: Real