Τάσος Χαλκιάς: «Έχω ήδη διαλέξει τον τάφο μου»

«Κυριολεκτικά, γιατί η Δραματική Σχολή ήταν όνειρο ζωής. Δεν κατάφερα να την κρατήσω και αυτό μου άφησε μια τεράστια οικονομική πληγή, την οποία παλεύω να βγάλω» τόνισε στο You.

-Υπάρχει κίνδυνος να πάτε φυλακή;

«Τη στιγμή που οι νόμοι διαμορφώνονται σύμφωνα με τις θελήσεις του Σόιμπλε, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Πάντως δεν νομίζω πως υπάρχει κίνδυνος. Αν μου έλεγαν ότι θα πάω μέσα πέντε χρόνια και θα γλίτωνα εμένα και την οικογένειά μου από αυτό το βάρος, ναι, θα πήγαινα!»

-Φαντάζεστε τον εαυτό σας εκεί;

«Βεβαίως. Θα είχα γράψει βιβλία.»

-Πόνο ή ευτυχία βιώσατε περισσότερο;

«Πόνο. Ο ηθοποιός ζει μονίμως έναν πόνο, αυτόν της ψυχής. Ακόμα και όταν παίζω έναν άνθρωπο που εκπέμπει το γέλιο, αυτό είναι ένας βιασμός του δικού μου ψυχισμού, γιατί δεν είμαι έτσι. Ο πόνος, με αυτή την έννοια, είναι καθημερινή συντροφιά του ηθοποιού.»

-Θα μπορούσατε να μείνετε σε ένα χωριό;

«Ανά πάσα στιγμή. Εάν είχα αφήσει πίσω μου όλα τα προβλήματα που δημιούργησα –κυρίως στους ανθρώπους μου– μπορεί και να είχα φύγει…»

-Θα προσπαθήσετε να τα λύσετε...

«Εγώ θα προσπαθήσω να επιλέξω μέχρι και την τρύπα που θα με χώσουν. Θέλω να έχω την επιλογή για το πού θα θαφτώ!»

-Θα διαλέξετε τον τάφο σας;

«Τον έχω διαλέξει ήδη! Θέλω η τελευταία μου κατοικία να είναι αυτή που γουστάρω.»

-Δηλαδή δεν φοβάστε το θάνατο;

«Καθόλου. Αν συμφιλιωθείς με βάση τη λογική και όχι τα συναισθήματά σου, τότε δεν φοβάσαι.»

-Ήρθατε τετ-α-τετ με αυτόν;

«Ναι, όταν ήμουν στρατιώτης στη Θήβα. Είχα ένα παλιό αυτοκίνητο και επιστρέφοντας στο στρατόπεδο κοιμήθηκα στο τιμόνι. Βγήκα από τον δρόμο και προσγειώθηκα σε μια πλαγιά. Το αμάξι καταστράφηκε και φράκαρα σε έναν μεγάλο βράχο. Γλίτωσα μόνο με μερικά ελαφρά τραύματα. Θα μπορούσα πραγματικά να έχω σκοτωθεί.»

-Πιστεύετε στον Θεό;

«Τότε ναι. Υπηρετούσα στο πυροβολικό και πίστευα ότι έβαλε το χέρι της η Αγία Βαρβάρα. Σε ό,τι αφορά Εκείνη, πιστεύω ακόμα, στον Θεό όχι.»