Λουιζίδου: «Έχω βοήθεια και κατανόηση από την οικογένειά μου»

«Έχω πολύ μεγάλη βοήθεια και κατανόηση από την οικογένεια μου, δεν εννοώ μόνο από τον άντρα μου, που είναι μεγάλος άνθρωπος, ενήλικας, αλλά και από το παιδί μου, που είναι 15 χρονών, και είναι απολύτως σε θέση να καταλάβει ότι δεν τρελάθηκα ξαφνικά να θέλω να δουλεύω όλη μέρα και να λείπω. Σημασία έχει το να μη λείπεις συναισθηματικά και όχι πρακτικά. Ο γιος μου είναι έφηβος, βρίσκεται σε μια ηλικία που και να μένει μόνος του, του είναι ευχάριστο, δεν με θέλει πάνω από το κεφάλι του αυτή τη στιγμή ιδιαίτερα και είναι ένα κομμάτι που απολαμβάνει. Το να μη χάσεις επαφή με το παιδί σου, στα προβλήματα του, στις ανάγκες του, είναι περισσότερο θέμα ψυχικής επαφής παρά φυσικής παρουσίας. Δεν δουλεύω στο Βλαδιβοστόκ, στο Μαρούσι δουλεύω, πετάγομαι στο σπίτι μου με κάθε ευκαιρία. Έτσι, δεν μου γκρινιάζουν. Μπορεί να μου γκρινιάξουν κάποια στιγμή, να γκρινιάξω κι εγώ η ίδια, γιατί άνθρωπος είμαι, «τα φτύνω» κάποια στιγμή και λέω: «Αμάν, δεν τα βγάζω πέρα. Όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι. Δεν υπάρχει κατάσταση έντασης για το πού είναι η μαμά... Εδώ είναι η μαμά» εξήγησε στο Λοιπόν και συνέχισε: «Τα πράγματα πετυχαίνουν ή δεν πετυχαίνουν ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, όχι αν δεν αλλάζουν, γιατί δεν γίνεται να μην αλλάζεις μέσα σε τόσα χρόνια και δεν ξέρω αν πρέπει και να μην αλλάζεις. Αν είσαι ο ίδιος όπως 30 χρόνια πριν, είναι σαν να πέρασαν στο «ντούκου» όλα αυτά τα χρόνια. Η ζωή μας μετακινεί. Το ζήτημα είναι αν μετακινούνται προς την ίδια κατεύθυνση οι άνθρωποι και με την ίδια ταχύτητα. Όταν ένα ζευγάρι εξελίσσεται μαζί, όλα πάνε καλά. Εκεί παίζεται το παιχνίδι»