Κάνει την ταξιθέτρια και παράλληλα παίζει η…

-Παίζετε σε μια σκηνή που έχει δημιουργηθεί από παλιά μαγαζιά, της δεκαετίας του '50.

«Αυτά τα παλιά μαγαζιά τα μετατρέψαμε με τον Γιώργο Λιτζέρη σε διαμερίσματα, τα φτιάξαμε, είναι ένα δωμάτιο από κάθε σπίτι των ηρώων μας. Η παράσταση προσπαθεί να κάνει τους ανθρώπους να μιλήσουν, επιτέλους» τόνισε στο Λοιπόν η Βάνα Πεφάνη.

-Η απόσταση που σας χωρίζει με το κοινό είναι πολύ μικρή.

«Είμαστε πολύ κοντά με το κοινό. Έχουμε στήσει ένα τετράγωνο, το «Π» που σχηματίζει .είναι οι ηθοποιοί και η δράση, ενώ ο τέταρτος «τοίχος» που το κλείνει» είναι οι Θεατέ3. Οδηγώ εγώ τους θεατές μέσα στο χώρο.»

-Κάνεις την ταξιθεσία;

«Ναι, κάνω την ταξιθεσία και το κάνω με μεγάλη μου χαρά. Προχωρούν μαζί μου στο διάδρομο και κοιτάνε γύρω τα κλειστά μαγαζιά, μέχρι να φτάσουν στις θέσεις. Το έργο δεν είναι καθόλου ρομαντικό, είναι καθαρό. Είναι βίαιο, σκληρό, έχει κάποια αισιοδοξία, γιατί πάντα πρέπει να αφήνουμε στους εαυτούς μας το περιθώρια να αλλάξουμε και να γίνουμε καλύτεροι. Δεν έχω ίχνος ρομαντισμού πια, ποτέ δεν είχα. Ποτέ δεν υπήρξα ρομαντική. Έβαζα καθαρούς στόχους, ήξερα καλά τι ήθελα να κάνω και πήγαινα προς τα εκεί για να το πετύχω»