Νικολέτα Κοτσαηλίδου: «Δεν έλεγα σε κανέναν ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός»

Το θέατρο ήταν η μεγάλη της αγάπη, αλλά αυτό το κράταγε για τον εαυτό της. «Το ήθελα από μικρή, αλλά ντρεπόμουν να το πω. Δεν το συζητούσα ούτε με τις φίλες μου. Στα 18 μου το είπα στους γονείς μου κι έγινε ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο πατέρας μου μου είπε: «Πήγαινε να σπουδάσεις κάτι άλλο και, αν γυρίσεις και το θες ακόμη, θα το κάνεις».Έτσι, σπούδασα Πληροφορική. Ξεκίνησα να δουλεύω πάνω ατό επάγγελμα μου δίπλα σε έναν καθηγητή μου αλλά και ως καθηγήτρια Πληροφορικής σε φροντιστήριο και κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν θα το άντεχα Σε μια παράσταοη έτυχε να κάθεται δίπλα μου ο Δημήτρης Καμπερίδης, ο οποίος μου είπε: «Είσαι 24, έχεις μία χρονιά περιθώριο να δώσεις εξετάσεις στο Εθνικό και στο Κρατικό. Γιατί δεν το δοκιμάζεις». Τον άκουσα. 'Εδωσα και πέρασα στο Εθνικό. Έτρεχα πανικόβλητη μέσα σε μία εβδομάδα να παραιτηθώ και να χαιρετίσω φίλους. Στο μεταξύ, επειδή δεν το ήξεραν οι φίλοι μου, είχαν εκπλαγεί. «Συγγνώμη, ήθελες να γίνεις ηθοποιός; Πώς γίνεται» μου έλεγαν» εξήγησε στο Οκ και συνέχισε:

«Στη Θεσσαλονίκη δεν έχουμε πολλά θέατρα και δεν είναι πολύ στη ζωή μας το θέατρο. Η εικόνα που έχουμε για τους ηθοποιούς είναι από την τηλεόραση ή από περιοδείες. Όταν το έλεγα, θεωρούσαν ότι θέλω να μπω στην τηλεόραση. Το όνειρο μου ήταν η Επίδαυρος ή να είμαι σε μια σκηνή σε ένα θέατρο γεμάτο κόσμο. Ήξερα ότι δεν θα με καταλάβουν. Το κρατούσα για τον εαυτό μου»