Κωνσταντίνος Ρήγος: Γιατί ανεβάζει την παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα»;

Αυτή την φορά επέλεξε ν’ ανεβάσει την παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» και εξήγησε στο Βήμα γιατί το κάνει. ««Και σήμερα και πάντα. Τα κλασικά έργα είναι ανοιχτά σε κάθε ανάγνωση, όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό. Άλλωστε ο Σαίξπηρ είναι ένας μαγικός ποιητής που παράλληλα λέει πολύ ωραίες ιστορίες».
Πού εστιάζετε την παράσταση σας;
«Στο ζευγάρι και σε αυτή την αβάσταχτη εφηβεία που είναι πέραν των ορίων και δημιουργεί την ένταση. Η Ιουλιέτα είναι μια επαναστάτρια γιατί αποφασίζει μέσα σε ένα περιβάλλον αστικό να νικήσει οποιαδήποτε συνθήκη και να αποφασίσει νια τον εαυτό της, για την τραγωδία, και αυτό την απελευθερώνει. Ο Ρωμαίος είναι ένας ρομαντικός αλλά ταυτόχρονα έχει και τις δύο πλευρές του ανθρώπου, την αρετή και την κακία. Έχει ενδιαφέρον γιατί είναι έφηβοι και βγάζουν αυτά τα συναισθήματα».
Σκηνοθετείτε σαν χορογράφος;
«Από τότε που στράφηκα σιγά-σιγά στη σκηνοθεσία προβληματίζομαι και ψάχνομαι γιατί δεν τη γνωρίζω ως είδος, δεν την έχω διδαχθεί. Την ανακαλύπτω σε συνεργασία με όλους τους υπολοίπους επιμένοντας όμως στο τι θέλω και τι δεν θέλω. Μπορεί να μην ξέρω ακριβώς τη διαδικασία αλλά ξέρω τι θέλω στο αποτέλεσμα, τι θέλω από τις ερμηνείες».
Πώς δουλεύετε με τους ηθοποιούς;
«Δίνω σαφείς οδηγίες, είμαι λεπτομερής. Ο ηθοποιός έχει ανάγκη το θέατρο, κλείνεται πίσω από τον ρόλο για να κάνει θέατρο. Αυτό που ψάχνω εγώ είναι να μην υπάρχει θέατρο αλλά άνθρωποι πάνω στη σκηνή που να συμπεριφέρονται με έναν τρόπο. Στην προκειμένη παράσταση έκανα οντισιόν, εκτός από δύο ρόλους».
Προτάσσετε την κινησιολογία;
«Δεν αναζητώ την κίνηση. Το σώμα υπάρχει πάντα στο θέατρο. Λίγοι χορευτές μπορούν να γίνουν ηθοποιοί γιατί δεν μπορούν να ξεπεράσουν την τεχνική του σώματος. Προσπαθώ να τους κάνω να σωματοποιήσουν αυτό που αισθάνονται, όχι περιγράφοντας το αλλά βιώνοντας το. Προσπαθώ να τους πείσω ότι όσο λιγότερο θέατρο τόσο καλύτερα είναι».