Γιώργος Μάγκας: «Εγώ δεν καμάρωνα, αλλά ήξερα τι αξίζω»

«Ο κυρ Θανάσης ο πατέρας μου, δεν το ήθελε το κλαρίνο, μου έλεγε ότι είναι στεναχωρημένο επάγγελμα. Τελικά πήγε και μου αγόρασε το καλύτερο κλαρίνο, το είχε ο Καρακώστας, μεγάλο κλαρίνο ο Καρακώστας. Το φυλάω σαν τα μάτια μου αυτό το κλαρίνο. Πώς έμαθα να παίζω; Άκουγα από το ράδιο τα κομμάτια και τα έπαιζα μόνος μου. Και αμανέδες τούρκικους άκουγα. Ο πατέρας μου μια φορά έκλεισε δύο δουλειές. Πώς να παίξει όμως σε δύο δουλειές την ίδια μέρα; Με έστειλε στη θέση του χωρίς να με έχει ακούσει να παίζω. Πήγα στη δουλειά με τους μουσικούς και ήμουν κουμπωμένος. Κοιτούσα χαμηλά και δεν μιλούσα. Εκείνοι νόμιζαν ότι δεν ήξερα να παίζω. Εγώ δεν καμάρωνα, αλλά ήξερα τι αξίζω. Με το που ξεκίνησα να παίζω έμειναν να με κοιτάζουν και έδωσαν συγχαρητήρια την επόμενη μέρα στον πατέρα μου. Πήραμε και χαρτούρα καλή εκείνο το βράδυ. Δεν είχα ξαναδεί εγώ τόσα χρήματα. Γέμισε η τσέπη μου κι έτρεπα να τα δώσω στη μάνα μου να ψωνίσει. Σεβόμασταν εκείνα τα χρόνια τους γονείς μας. Μετά ο πατέρας μου θέλησε να με στείλει στην Αθήνα, αλλά ανησυχούσαν να μην μπλέξω. Ήμουν άβγαλτο παιδί του χωρίον. Βρήκε ο πατέρας μου τον Στάθη τον Κάβουρα τον τραγουδιστή και με έστειλε σπίτι του. Να με προσέξει. Βρήκα δουλειά σε ένα μαγαζί στη Θεμιστοκλέους και το καλοκαίρι στη Γλυφάδα. Και φάγαμε τους δρόμους με τον Αντρέα τον Τσαούση, αυτός με πήρε στα πανηγύρια. Οι μουσικοί με διέταξαν να μιλάω στον κόσμο, να μην ντρέπομαι. Και ξύπνησα. Κατάλαβες; Έγινα κάπως Αθηναίος» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.