Λευτέρης Γιοβανίδης: «Τρέμω για το σε τι κοινωνία θα μεγαλώσει ο γιος μου»

Ένιωσες ποτέ να λογοκρίνεται η δουλειά σου;

Στην Ελλάδα έχουμε μια ελευθερία τόσο πολύ μεγάλη στο τι λέμε και το τι κάνουμε που φτάνει στα όρια της αυθαιρεσίας. Δεν έχω νιώσει ποτέ λογοκρισία ούτε ότι κάποιος έχει λογοκριθεί. Αυτό που έγινε στο Εθνικό θέατρο αγγίζει τα όρια ίου αστείου. Η παράσταση δεν είχε σχέση με όλο αυτό. Απλά ίσως δόθηκε μια λάθος συνέντευξη. Και πριν από πέντε χρόνια στο θέατρο Χυτήριο έγινε μια παράσταση που θεωρήθηκε ότι προσβάλλει τα θεία. Έχουμε τέτοια παραδείγματα, αλλά είναι τόσο λίγα και τόσο στοχευμένα και από εκεί και πέρα έχουν γίνει τόσα άλλα με απόλυτη ελευθερία.

Ασχολήθηκες ποτέ με το κομμάτι της υποκριτικής;

Αναγκαστικά πήγα σε δραματική σχολή γιατί από τότε, το 1992, μέχρι και σήμερα η Ελλάδα εξακολουθεί να μην έχει κρατική σχολή σκηνοθεσίας θεάτρου. Τέλειωσα και στα 22 πήγα στη Νέα Υόρκη και σπούδασα σκηνοθεσία θεάτρου.

Σκέφτεσαι ποτέ να ξαναφύγεις;

Το προσπάθησα πάλι λίγο από το 2012 ως το 2015. Μπορώ να ζήσω έξω, μου αρέσει. Δεν είναι εύκολο να μπορείς να το κάνεις αυτό. Δεν είναι σαν να πηγαίνεις διακοπές και δεν είναι καθόλου τέλεια, γιατί δεν πας για 15 μέρες. Πας να ζήσεις έξω και πρέπει να διαμορφώσεις μια καθημερινότητα στην πόλη όπου πας και να επιβιώσεις σε αυτή. Για μένα, είναι κάτι που μου φαίνεται εύκολο να κάνω.

Τι σε κρατάει εδώ λοιπόν;

Το βασικότερο από όλα είναι ότι έχω ένα παιδί και θέλω να είμαι μαζί του. Το άλλο είναι η γλώσσα. Όσο και να ξέρω τα αγγλικά, η μητρική μου γλώσσα είναι η ελληνική. Η πρώτη μου δουλειά ως σκηνοθέτης στο θέατρο έχει να κάνει με πι γλώσσα, την επαφή με το κείμενο, τον χειρισμό του, τους τονισμούς. Η χαρά μου όταν δουλεύω ένα κείμενο είναι επειδή μιλάω την ελληνική γλώσσα να μπορώ να ανακαλύψω την ομορφιά του και πώς μπορεί να φωτιστεί.

Έχεις προβληματισμούς για το μέλλον του γιου σου στην Ελλάδα;

Από τη μία τρέμω σε τι κοινωνία θα μεγαλώσει, αλλά από την άλλη θέλω να πιστεύω ότι ανήκει σε μία καλύτερη γενιά που μπορεί να αναπτύξει έναν δικό της τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων. Οφείλουν να αλλάξουν κάποια πράγματα για το καλό της ζωής τους και το καλό των δικών τους παιδιών. Πιστεύω ότι αυτή η γενιά θα το καταλάβει από μόνη της ότι πρέπει να δει τα πράγματα λίγο διαφορετικά.

Πηγή: ΟΚ