Η επίσκεψη μου στον τάφο του Παντελή. Ο καφές και τα κλάματα (Nassos blog)

Η πρώτη ήταν μια μέρα μετά την κηδεία και η δεύτερη σήμερα. Το έκανα διότι ξύπνησα σήμερα το πρωί και κάτι μέσα μου... με οδήγησε εκεί.
Ακολούθησα το ένστικτό μου. Πήγα. Kάθισα για περισσότερη απο μια ώρα και παρακολουθούσα τις εκδηλώσεις του απλού κόσμου. Των ανθρώπων που ο νεαρός τραγουδιστής άγγιξε με τις μελωδίες και τα τραγούδια του. Εκείνων που μάζευαν απο 20 ευρώ ο καθένας για να πάνε στο τελευταίο τραπέζι πίσω απλά και μόνο για ν΄ακούσουν την «καψούρα» τους.
Άνθρωποι απλοί καθημερινοί. Άνθρωποι που έκλαιγαν αντικρίζοντας τις εικόνες του Παντελή. Άνθρωποι που μονολογούσαν. Που ταυτίστηκαν, που ερωτεύτηκαν, «τράβηξαν ζόρι», καψούρες και εκδήλωσαν συναισθήματα μέσα απο τα τραγούδια του. Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ