Γιώργος Γιαννόπουλος: «Δεν είναι η οικονομική κρίση που ζούμε είναι η κρίση αξιών και ηθικής»

Πρωταγωνιστείτε στην επιτυχημένη παράσταση «Οι 12 Ένορκοι» που ανεβαίνει από τις 14 Απριλίου στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Μιλήστε μας λίγο για το έργο…

Η διαχρονικότητα του έργου και της επιτυχίας, ξέρετε πρόκειται για την ταινία του 1957 του Reginald Rose, οφείλεται στο ότι εγκλώβισε τότε ο σκηνοθέτης 12 ανθρώπους σε ένα δωμάτιο, κι αυτοί έπρεπε να αποφασίσουν αν ένα παιδί 16 χρονών είναι ένοχο. Δώδεκα διαφορετικοί χαρακτήρες, από διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές τάξεις λύνουν το χαρακτήρα τους και αυτή είναι η γοητεία. Ότι δηλαδή τελείως διαφορετικά άτομα μεταξύ τους ανταλλάσσουν απόψεις και όλο αυτό γίνεται μπροστά στα μάτια του θεατή. Κλεισμένοι οι 12 ένορκοι μέσα σε ένα δωμάτιο, όλη η συζήτηση είναι online μπροστά στα μάτια του κοινού.

Θεωρείτε πως η μεγάλη επιτυχία της παράστασης κρύβεται στο γεγονός ότι το θέατρομετατρέπεται σε δικαστικό μέγαρο βάζοντας τους θεατές στη θέση των ενόρκων;

Είναι τόσο μεγάλο το ενδιαφέρον του θεατή, δηλαδή όταν κάποια στιγμή γίνεται η ψηφοφορία στην παράσταση για πόσους αθώους έχουμε ή ενόχους ο κόσμος μετράει από κάτω και λέει 5 προς 5, 6 προς 6. Με αυτή την έννοια είναι διαδραστική η παράσταση, είναι σαν αίθουσα δικαστηρίου. Για εμένα το πιο σημαντικό είναι ότι online, σε μιάμιση ώρα που διαρκεί η παράσταση, τόσο κάνουν να αποφασίσουν αυτοί οι άνθρωποι αν το παιδί είναι αθώο ή όχι. Ένα άλλο στοιχείο της επιτυχίας είναι ότι το έργο μας διδάσκει ότι μπορεί κάποιος μέσα από τη συζήτηση να βγει από τα καβούκια του πουριτανισμού του και να αλλάξει απόψεις. Ο άνθρωπος μέσα από τη συζήτηση και τη δημοκρατία γίνεται καλύτερος προς όφελος της κοινωνίας.

Το έργο θίγει δυσάρεστα μεν αλλά τόσο σύγχρονα ζητήματα δε, με κυριότερο το ρατσισμό σε όλες τις μορφές του αλλά και την έννοια του διαφορετικού. Γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος δε μπορεί να δεχθεί το διαφορετικό; Ποιά είναι η άποψη σας;

Ο σύγχρονος άνθρωπος δε μπορεί να δεχθεί το διαφορετικό γιατί είναι εγωιστής. Όλοι κοιτάμε μόνο το καβούκι μας, δε μπορούμε να ανοίξουμε την αγκαλιά μας, ο κόσμος έχει εγκλωβιστεί. Πιστεύω ότι πρέπει να ανοίξουμε τα μυαλά μας και να δώσουμε αγάπη που είναι τζάμπα, όπως λέω χαριτολογώντας. Η αγάπη είναι τζάμπα, δεν είναι έρωτας που έχει να κάνει με το πάρε δώσε, είναι ένα συναίσθημα που πρέπει να το δίνεις απλόχερα χωρίς να περιμένεις να το πάρεις πίσω. Μια καλημέρα, ένα μπράβο αρκούν. Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί άνθρωποι, χαμογελαστοί, ευγενικοί. Αυτό λείπει πιστεύω από τον Έλληνα, γι’ αυτό και φτάσαμε στα μνημόνια. Το ευ για να ευδοκιμήσει θέλει συγνώμη, παρακαλώ και μπράβο. Δεν είναι η οικονομική κρίση που ζούμε είναι η κρίση αξιών και ηθικής. Δεν πρέπει να φοβόμαστε τον εξελληνισμό και να λέμε τώρα θα έρθουν οι μουσουλμάνοι. Αυτά είναι για τους χαζούς ας πούμε. Ο ελληνισμός κράτησε 400 χρόνια σκλαβιάς και η ελληνική γλώσσα μαζί με την κινέζικη νομίζω διατηρείται τόσους και τόσους αιώνες. Άρα, να μην φοβόμαστε ότι θα έρθουν οι μουσουλμάνοι και θα γίνουμε μουσουλμανική Ελλάδα. Αυτά είναι για τα κολλημένα μυαλά, τους κομπλεξικούς. Ο άνθρωπος που είναι ευγενής και αγαπάει το συνάνθρωπό του δεν έχει ούτε κόμπλεξ, ούτε κακία.

Tί σας γοητεύει στο επάγγελμα του ηθοποιού;

Ο συγχωρεμένος ο Χατζηδάκης έλεγε ηθοποιός σημαίνει φως, τι σημαίνει φως; Ο ηθοποιός ενσαρκώνει διάφορους ρόλους και χαρακτήρες, βλέποντας τις αδυναμίες των ανθρώπων. Βλέπει τι σημαίνει πόρνη, μπάτσος, δολοφόνος. Είναι ανοιχτός κοιτάζοντας για ποιο λόγο έγινε, δεν κοιτάζει μόνο το αποτέλεσμα. Βλέπει το φως επειδή αναλύει χαρακτήρες και μέσα από την ανοιχτοσύνη των χαρακτήρων που παρατηρεί τους ανθρώπους, τους βλέπει μέσα από μια άλλη διάσταση. Ο ηθοποιός είναι ανοιχτός στις απόψεις του, γι’ αυτό βλέπει το φως. Βλέπει και αναλύει τους ανθρώπους και έρχεται πιο κοντά στο «είναι» τους.

Πηγή: orathessaloniki