«Είναι ιεροσυλία ο Πάριος, η Μαρινέλα, η Αλεξίου να τραγουδούν 30 μέρες. Κατάντια»-Ποιος το είπε;

Τότε, που όλα ήταν διαφορετικά και η μουσική είχε καλύτερη μεταχείριση. Σήμερα, βλέπει την κατάσταση που επικρατεί και δεν διστάσει να εκφράσει την δυσαρέσκειά του.

«Από το παρελθόν δεν μου έχει λείψει τίποτα. Το μόνο που μου έχει λείψει είναι το παλιό ελληνικό τραγούδι, γιατί σήμερα δεν υπάρχουν τραγούδια που να μπορούν να πλησιάσουν το μέγεθος των 40 χρόνων του ελληνικού τραγουδιού, μέχρι και το 2000. Από εκεί και πέρα τελειώνει η ιστορία, είναι όλα κομπιούτερ. Είναι κρύο πράγμα. Δεν υπάρχουν δισκογραφικές εταιρείες, αναγκάζεσαι να βάλεις τα καινούργια σου τραγούδια σε ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα, αυτή είναι η κατάντια. Δεν υπάρχει τίποτα. Στην Ελλάδα είμαστε τελείως ανοργάνωτοι, έχει πολλά προβλήματα ο τομέας τη5 μουσικής. Όταν βλέπεις την κατάντια, μεγάλες δόξες του ελληνικού τραγουδιού να τραγουδούν για νυχτοκάματο... Στο εξωτερικό ένα τραγούδι κάνει επιτυχία και παίρνουν πνευματικά δικαιώματα για τρείς γενιές. Εδώ, δυστυχώς, βλέπει ένα Βοσκόπουλο να τραγουδάει για το νυχτοκάματο ή να παρακαλάμε το κράτος για να δώσει μια τιμητική σύνταξη σε κάποιους καλλιτέχνες» είπε στο Λοιπόν ο Γιώργος Γερολυμάτος και συνέχισε: «Οι πιο έξυπνοι τραγουδιστές ήταν εκείνοι που έκαναν δικό τους lebel, 4-5 μεγάλα ονόματα που πήραν στα χέρια τους τη δισκογραφία τους. Οι υπόλοιποι κάναμε συμβόλαια με τις δισκογραφικές εταιρείες. Όλα τα συμβόλαια ήταν 3ετή, 4ετή, αφήναμε τα δικαιώματα, παίρναμε κάποια χρήματα στην αρχή και αυτά ήταν, αλλά αυτά δεν ήταν έξυπνες κινήσεις, κάποια τραγούδια πούλησαν πολύ και έβγαλαν πάρα πολλά χρήματα οι δισκογραφικές εταιρείες. Όταν βλέπεις μεγάλα ονόματα και τραγουδούν Παρασκευή και Σάββατο σε μαγαζιά... Δεν κάνει... Για μένα είναι ιεροσυλία, μεγάλα ονόματα όπως ο Πάριος, ο Βοσκοπούλας, η Μαρινέλλα, η Χάρις Αλεξίου και πολλοί άλλοι... τραγουδούν 30 ή 40 μέρες εκεί... Όχι, είσαι πολύ μεγάλος για να καταντήσει εκεί»

Τι θα έπρεπε να κάνουν;
«Μόνο αν κάνουν κάποια μεγάλη συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής, μια ανοιχτή συναυλία με 4.000-5.000 χιλιάδες κόσμου, εκεί παίρνεις τα λεφτά που χρειάζεσαι, τελειώνει η ιστορία, κλείνεις. Νυχτοκάματο; Να περιμένει ο καλλιτέχνης να τρώει ο άλλος την μπριζόλα του και να βγει ένα μεγάλο όνομα του ελληνικού τραγουδιού; Ο Βοσκοπούλος; Είναι ιεροσυλία»

Εσύ δεν το κάνεις αυτό;
«Εγώ το κάνω γιατί δουλεύω σε πιάνο-ρέστοραν, αλλά δεν επιτρέπεται ο Πάριος ή ο Βοσκοπούλος να δουλεύουν και να τρώει ο άλλος την μπριζόλα. Είναι πολύ μεγάλα ονόματα... δεν κάνει. Αυτό που κάνω είναι επιλογή μου. Μου αρέσει να τραγουδάω με τον κόσμο. Άλλο το πιάνο-μπαρ και άλλο να πάω στα μπουζούκια και να περιμένω στο καμαρίνι να μπει ο πελάτης, επειδή του κάπνισε να μπει στις 4:00 να με ακούσει. Άμα με αγαπάς, έλα να με ακούσεις στη 1:00. Ποιος σου είπε ότι μπορώ να κάτσω μετά από 45 χρόνια στη νύχτα; Δεν γίνεται»