Λιζέτα Νικολάου: «Το πιο συγκλονιστικό ήταν όταν «έχασα» τους γονείς μου»

«Είμαι πάρα πολύ ευαίσθητη, νιώθω άγχος, ανασφάλεια από τη φύση μου, τα δύσκολα τα ξεπερνάω, είμαι τσακάλι. Αφού τα παλεύω και τα διορθώνω όλα, μετά αναρωτιέμαι πως το έκανα αυτό, πως το πέρασα εκείνο; Το πιο συγκλονιστικό ήταν όταν «έχασα» τους γονείς μου, πρώτα τον πατέρα και μετά τη μαμά μου», εξομολογείται στο περιοδικό Λοιπόν.

Χρειάστηκε κάποια στιγμή να ζητήσει τη βοήθεια συναδέλφου της και να μη της τη δώσει; «Επαγγελματική βοήθεια όχι, τα πράγματα σε μένα ήρθαν πάρα πολύ ωραία, ήμουν πολύ μικρή βέβαια για να μπορέσω να τα διαχειριστώ. Όταν ήρθα στην Αθήνα δεν ήξερα κανέναν, εκτός από κάποια φίλη που ήταν από τη Θεσσαλονίκη, η οποία μετά έγινε κουμπάρα μου. Είχε έρθει τότε στο «Αριγκάτο», στη Θεσσαλονίκη, ένας κυνηγός ταλέντων και δούλευα εκεί. Όταν με άκουσε, μου είπε να πάω στην Αθήνα, να κάνω ακρόαση. Ήμαστε 5 αδέλφια, 2 κορίτσια και 3 αγόρια, εγώ είμαι η πιο μικρή. Πήγα με τον αδελφό μου να με ακούσουν, τους άρεσα πολύ κι έτσι άρχισα να δουλεύω», λέει η ίδια.