Κώστας Κακκαβάς: Τι θυμάται από τον Ανδρέα Μπάρκουλη

Οι δυο τους είχαν συνεργαστεί με επιτυχία.

Τι αισθάνεστε για την απώλεια ενός ακόμα καλόν σας φίλου;
«Νιώθω ότι έφυγε ένα κομμάτι της ζωής μου. Του δικού μου εαυτού. Η απώλεια του Ανδρέα μου θυμίζει αυτά που μου λείπει από εκείνη την εποχή: μου λείπει ο εαυτός μου. Αυτός ο εαυτός που αισθανόμουν μέσα από το βλέμμα το δικό τους. Μου λείπουν αυτοί οι παλιοί φίλοι. Θα τον θυμάμαι πάντοτε σαν έναν συνάδελφο που ποτέ δεν με στενοχώρησε και ως έναν επιτυχημένο άνθρωπο σε ένα επάγγελμα σαρκοβόρας βιτρίνας. Σαν έναν άνθρωπο που ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές του, όταν είχε δημοσιοποιήσει τα προβλήματά του, ήξερε πάντα να κρατάει τον έλεγχο και την αξιοπρέπεια του» είπε στην freddo και συνέχισε: «Από τον Ανδρέα έχω τις καλύτερες αναμνήσεις, γιατί ήταν ένας «αντίπαλος» με πολύ ήθος και σπουδαίο χαρακτήρα. Αυτό που είχαμε συμφωνήσει κάποια στιγμή, που σε κάποια ταινία είχε μπει πρώτα το δικό του όνομα και μετά το δικό μου ενώ ήμουν εγώ ο πρωταγωνιστής, ήταν ότι όποιος και να είναι ο ρόλος του καθενός μας, μία θα μπαίνει πρώτα το δικό σου όνομα και μία το δικό μου. Και αυτό το τηρήσαμε μέχρι τέλους. Τον αγαπούσε πάρα πολύ η μάνα μου, γιατί πήγαινε και την έβλεπε. Της έλεγε όλα τα μυστικά της ζωής του. Σαν χαρακτήρας ήταν πολύ ντόμπρος. Όταν ήθελε να σου πει κάτι, θα στο έλεγε. Και αυτό το είχα με όλους τους παλιούς φίλους, όπως με τον Χατζηχρήστο. Όταν τους έλεγες ένα μυστικό, το κρατούσαν για τον εαυτό τους. Άλλες παιδαριωδίες έκανε. Ανέβαινε πάνω στα τραπέζια για να γλεντήσουμε, να χορέψει και τέτοια. Αλλά τα μυ- το σκεφτούν. Δυστυχώς, ο Ανδρέας πέρασε πολύ άσχημες μέρες. Η σύζυγος του στάθηκε βράχος και είναι ήρωας. Του έδειξε μεγάλη αγάπη και οφείλουμε να της το αναγνωρίσουμε. Είναι κρίμα να φεύγουν άνθρωποι που έχουν προσφέρει την «ψυχούλα» τους και να φεύγουν έτσι»