Κώστας Κρομμύδας: Οι αναμνήσεις, το πέτρινο σπίτι και το σταυρουδάκι της μητέρας του

«Όταν ήμουν μικρός, έκανα πολλές σκανδαλιές! Η πιο συχνή ήταν αυτή που άνοιγα τα κλουβιά των γειτόνων για να απελευθερώσω τα φυλακισμένα πουλιά. Μέχρι που με ανακάλυψαν. Η φράση ζωής που με εκφράζει είναι "κάνε το καλό και αυτό θα σε αντάμειψα". Το ομορφότερο δώρο που μου έχουν κάνει είναι η ζωγραφιά της κόρης μου με το τελευταίο εξώφυλλο του βιβλίου μου, με την απαίτηση μάλιστα να βάλω το δικό της και όχι αυτό που είχε επιλεχθεί από τον εκδοτικό οίκο.

Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να μην προλάβω να πραγματοποιήσω όλα αυτά που έχω στο μυαλό μου, όπως τα ταξίδια, η καριέρα; αλλά κυρίως να μην προλάβω να χτίσω εκείνο το πέτρινο σπίτι στο χωριό μου. Ήρωας των παιδικών μου χρόνων, ο Ποπάυ, γιατί νόμιζα πως, αν έτρωγα σπανάκι, θα γίνω και εγώ δυνατός. Και έφαγα πολύ σπανάκι μικρός! Γούρι μου, ένα σταυρουδάκι της μητέρας μου. Αν γινόταν να είχα ένα ακόμα ταλέντο, αυτό θα ήταν να μπορούσα να γινόμουν χορευτής. Εμμονή μου, η τάξη. Μισώ την ακαταστασία», λέει στην Αγορά.