Βαλάντης: «Δεν μου άρεσαν ποτέ τα μπουζούκια»

«Παίζω πιάνο για να τραγουδήσω, όχι ότι είμαι πιανίστας, απλά για να συνοδεύσω το τραγούδι. Δηλαδή ό,τι έκανα σπίτι μου είπα να το κάνω και στο live»

Και πώς το δέχεται ο κόσμος; «Πολύ ωραία, όταν λες καλά τραγούδια, νομίζω αυτό θέλει ο κόσμος, αν τα πεις και με έναν τρόπο λίγο διαφορετικό, είναι ακόμα καλύτερα»

Εσύ προτιμάς να δουλεύεις σε live stage ή στα μπουζούκια; Θεωρείς ότι πια είναι μόδα τα μικρά μαγαζιά; «Για μένα δεν είναι ο χώρος που με ενδιαφέρει και δεν βλέπω τα μπουζούκια ως χώρους, αλλά ως νοοτροπία, δεν μου άρεσαν ποτέ τα μπουζούκια. Με ενοχλούσε από το πάρκινγκ μέχρι την τουαλέτα που πληρώνει ο κόσμος, από τον σερβιτόρο μέχρι τον μετρ για να του βρει καλό τραπέζι, είναι μια άλλη φιλοσοφία που εμένα δεν μου αρέσει»

Η δική σου φιλοσοφία ποια είναι; Πώς θέλεις να διασκεδάζει ο κόσμος; «Ελεύθερα, να μπαίνει μέσα χωρίς κανόνες, χωρίς ρεζερβέ, όχι αυτοί που έρχονται 11.30 η ώρα να μη βρίσκουν και κάποιος που έρχεται στη 1 να βρίσκει επειδή κρατάει τραπέζι, επειδή λέει «είναι καλός πελάτης. Τι πάει να πει καλός πελάτης;», λέει ο ίδιος στην εφημερίδα Freddo.