Θοδωρής Αθερίδης: «Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι κουβαλώ ένα μυστικό μόνος μου ως τον τάφο»

«Με κάλεσε ο (παραγωγός) Κώστας Λαμπρόπουλος να δω την ιταλική ταινία "Perfetti sconosciuti", με σκοπό να τη διασκευάσω στα ελληνικά και να τη σκηνοθετήσω. Πρόθεσή μου ήταν να πω "όχι". Στο σινεμά μού αρέσει να λέω τις δικές μου ιστορίες. Οταν όμως είδα την ταινία, ζήλεψα που δεν σκέφτηκα αυτή την ιδέα. Το χαρακτηριστικό αυτής της ταινίας είναι ότι το θέμα της είναι τόσο απλό, τόσο μέσα στην πραγματικότητα και την καθημερινότητά μας που είναι η κατ' εξοχήν ιδέα της δημιουργίας. Κάποιος σου αποκαλύπτει κάτι που είναι μπροστά σου αλλά δεν το βλέπεις», λέει στο Βήμα και συνεχίζει:

«Ακούγοντας τη λέξη "μυστικό" το μυαλό μου πηγαίνει σε δύο έννοιες. Η μία έννοια είναι του μυστηρίου - είτε με τη θρησκευτική απόδοσή της, είτε της μύησης, δηλαδή της εκπαίδευσης, αυτό που λέμε τα μυστικά της δουλειάς. Η άλλη έννοια είναι του κοινού μυστικού, αυτού που όλοι ξέρουμε αλλά ποτέ δεν λέμε. Τα πολύ προσωπικά μυστικά μού δημιουργούν ένα αίσθημα απομόνωσης, άσχημο, αρνητικό. Θέλω συνενόχους στα μυστικά. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι κουβαλώ ένα μυστικό μόνος μου ως τον τάφο», καταλήγει.