Χαρδαβέλλας: «Με τον καρκίνο κατάλαβα ότι ο χρόνος δεν είναι απέραντος για τον άνθρωπο»

Πώς προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου «Το ζεϊµπέκικο του νικητή»;

Ήταν Πρωτοχρονιά, όταν µου είπαν οι γιατροί ότι ξεπέρασα τον κίνδυνο. Τότε χόρεψα, σπίτι µου, ένα ζεϊµπέκικο. Ήταν το «Ζεϊµπέκικο της Ευδοκίας» του Μάνου Λοΐζου.

Η γυναίκα σας ήταν η δύναµή σας;

Πάντοτε οι σύντροφοι των ανθρώπων που πάσχουν από καρκίνο παίζουν πολύ σηµαντικό ρόλο. Έπρεπε να δείξει ότι δεν έχει πανικοβληθεί, ότι δεν µε λυπάται και έπρεπε να φροντίσει το παιδί που προετοιµαζόταν για τις πανελλήνιες και ήταν σε µια πολύ ευαίσθητη κατάσταση. Η Μαρία λειτούργησε σαν φράγµα ανάµεσα σε µένα και στους γιατρούς. Η στατιστική που έλεγε ότι έχω χάσει το παιχνίδι και ότι δεν έχω ελπίδα ήταν µια πληροφορία που δεν θα προσέφερε κάτι σε µένα και η γυναίκα µου δεν επέτρεψε ποτέ να φτάσει σε εµένα. Έλεγε στους γιατρούς να µου λένε µόνο εκείνα που πρέπει να µάθω και όχι όσα είναι άχρηστα και δεν προσφέρουν τίποτα. Όταν ένας άνθρωπος έχει φτάσει στο µηδέν υπάρχει κάτι άλλο να φοβηθεί;

Φοβάστε;

Με άλλαξε πάρα πολύ αυτή η ιστορία. ∆εν είµαι ηλίθιος, όλοι οι άνθρωποι φοβόµαστε, απλά εγώ έχω µάθει να διαχειρίζοµαι τον φόβο µου. Όλες αυτές οι καταστάσεις µε έχουν µάθει να διαχειρίζοµαι τον φόβο µου και να µη µε καπελώνει. Ο φόβος τρέφει τον καρκίνο. Όταν τα καταφέρνει να τροµάξει τον ασθενή, τότε είναι νικητής. ∆ηµιουργεί στρες, πίεση και είναι ό,τι χειρότερο µπορεί να πάθει ο ασθενής. Έχω αλλάξει, δεν ασχολούµαι πια µε ασήµαντα πράγµατα, είµαι πιο επιεικής µε τους ανθρώπους και έχω µεγαλύτερη κατανόηση. Επίσης κατανόησα τον χρόνο. Μέχρι τότε δεν µε ένοιαζε τίποτα. Κάπνιζα, ξενυχτούσα, έκανα διάφορα επικίνδυνα πράγµατα µε τα φουσκωτά µου. Με τον καρκίνο κατάλαβα ότι ο χρόνος δεν είναι απέραντος για τον άνθρωπο, αλλά συγκεκριµένος.

Είχατε στρες µε τη δουλειά;

Το στρες της δουλειάς είναι από τους βασικότερους λόγους που απέκτησα καρκίνο. Είχα φτάσει σε ακραία και εξοντωτικά σηµεία. ∆ούλευα µέχρι τη µία τα µεσάνυχτα και στις επτά το πρωί τηλεφωνούσα για να δω τα νούµερα τηλεθέασης. Ήθελα να κάνω πρωταθλητισµό -πολύ µεγάλο λάθος- και άνοιξα τον δρόµο στον καρκίνο.

Η αλλαγή αυτή σας οδήγησε και στην απόφαση να ασχοληθείτε µε την ψυχαγωγία;

Όχι, αυτό ήταν µια δική µου αντίδραση στην καθηµερινή σκοτεινιά που ζούµε όλοι µας. Είπα να σταµατήσω για δύο-τρία χρόνια να κάνω επιθετικά και σκληρά θέµατα και να ασχοληθώ µε κάτι πιο χαρούµενο και πιο ανθρώπινο. Σε λίγο καιρό όµως επιστρέφω πάλι στη γνωστή µου θεµατολογία. Ετοιµάζω µια καινούργια εκποµπή µε πολλά θέµατα, ενώ παράλληλα θα τρέχει και το «Όλοι οι καλοί χωράνε» µέχρι να ολοκληρωθεί ο κύκλος.

Πηγή: Real