Γιοβάννα: «Με το γράψιμο ελευθερώθηκα»

«Το "Άντε γεια" ξεκίνησε από μια κυρία που έμενε στο ισόγειο. Είχε ένα κατάστημα και μέσα έναν υπάλληλο. Εκείνη 60 και πελωρίων διαστάσεων, ο υπάλ¬ληλος 18. Τον ερωτεύτηκε... Και πήγαινε σε καφετζούδες και ερχόταν σε μια κυρία στον δεύτερο όροφο και της γδυνόταν και έλεγε: "Κοίτα, μωρέ, ποια εικοσάρα έχει τα κάλλη μου; Γιατί να μη με θέλει;". Αυτή τη γυναίκα εγώ την πόνεσα. Γιατί και στα εξήντα της είχε ανάγκη να ερωτευτεί, να την πάρουν αγκαλιά, να της πουν έναν ωραίο λόγο, να ξαναζήσει την εκτόξευση που δίνει ο έρωτας. Γιατί η μόνη εκτόξευση που υπάρχει είναι ο έρωτας. Και είναι μοναδική, γιατί πιστεύω ότι είναι η παγίδα του Θεού για την αναπαραγωγή» είπε στο Βήμα και συνέχισε: «Πέρασα τη ζωή με κεφάλι σκυμμένο. Ότι χαρά πήρα την πήρα από μένα, δεν μου την έδωσε κανείς. Πότε ελευθερώθηκα; Όταν ξεκίνησα να γράφω. Με το γράψιμο είδα ότι άξιζα, ότι πατούσα στα πόδια μου, δεν είχα ανάγκη κανέναν. Τα δώρα τα είχα εγώ και όχι οι άλλοι. Πρόλαβα να με βρω και να με παραδεχτώ. Τώρα είμαι ελεύθερη».