Σταμάτης Κραουνάκης: «Στον δρόμο μου φωνάζουν ‘Σ’αγαπάμε’»

Άραγε, η νέα γενιά σήμερα τι μπορεί να αλλάξει;

«Το έργο αφορά κυρίως τη νέα γενιά. Τα σχολεία μας έρχονται ομάδες. Το έργο «ξύνει» έναν θυμό στα παιδιά. Ότι δεν θέλουν να είναι παιδιά ηττημένα σε μια κοινωνία που όμως τα γεννάει ηττημένα. Ωστόσο, οι σημερινοί νέοι εκτονώνουν τον θυμό τους στο πληκτρολόγιο. Αυτός ο θυμός δεν λέει τίποτα. Όλη η ιστορία είναι να βγουν στον δρόμο. Και θα βγουν γιατί κάθε γενιά στην ιστορία της ανθρωπότητας βρίσκει την έκρηξη της.

Η κρίση επηρεάζει την έμπνευση σας;

«Οι Έλληνες ζούμε δύσκολα πολλά χρόνια τώρα, όχι μόνο τελευταία. Τους κινδύνους της αστικότητας τους έχω επισημάνει από τον καιρό του «Κυκλοφορώ και οπλοφορώ», που μιλάει για μια ελευθερία που ποτέ δεν θα αποκτήσω. Απλά, παλιά είχαμε το ταλέντο να τα βάζουμε όλα σε μια ερωτική χρήση. Η Λίνα, δε, από το «Δι' ευχών» και μετά άνοιξε πεντακάθαρο κοινωνικό στίχο. Στο «Ανθρώπων έργα» κάνω εκ των εγκάτων κριτική στην αστική υπερκατανάλωση. Πάντα έγραφα μουσική για την κοινωνία. Αυτός είναι ο ρόλος του τραγουδιού. Και το συνεχές διάβασμα με κρατάει ζωντανό και νέο»

Ο κόσμος σας λατρεύει. Πώς νιώθετε που εμπνέετε τόσους ανθρώπους;

«Στον δρόμο μου φωνάζουν «Σ' αγαπάμε» και με παίζουν συνέχεια στους γάμους τους. Για να γράψω μουσική, έχω την ακοή μου στους αγγέλους και όταν έρχεται το σήμα, έχω ανοικτά τα αυτιά μου» είπε στο Βήμα.