Άννα Ανδριανού: «Έχω ουρλιάξει στο νοσοκομείο που ήταν ο πατέρας μου»

- Είσαι ένας ήρεμος άνθρωπος, που δίνεις την εντύπωση ότι δεν έχεις αντιμετωπίσει τρικλοποδιές και πισώπλατα μαχαιρώματα.

« Δεν είναι καθόλου γαλήνια όλα στη ζωή μου, υπάρχουν όλα, απλώς διαλέγω να μη νετάρω σ'αυτά. Υπήρχαν άνθρωποι που με πλήγωσαν προσωπικά, όπως συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους. Δεν έχω ζήσει σε αντισηπτική μονάδα, σαφέστατα... επαγγελματικά δεν θα έλεγα τόσο. Οι άνθρωποι που επαγγελματικά μπορεί να μη με γούσταραν, μπορεί να το έγραψαν, να το είπαν ή να το έδειξαν, δεν ήταν όμως οι άμεσοι συνεργάτες, όποτε δεν με ένοιαζε και πολύ. Από το φιλικό περιβάλλον αλλά και προσωπικά έχω φάει τα μούτρα μου, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι, ότι δεν αντιδρώ. Νεότερη ήμουν περισσότερο, αλλά και τώρα, άμα θυμώσω, καλύτερα να μη με δεις μπροστά σου, τα γκρεμίζω όλα, είμαι ικανή. Δεν συμβαίνει συχνά, αλλά, αν θυμώσω πολύ, πέφτει... κόκκινο, δεν ελέγχομαι»

- Η μεγαλύτερη ακρότητα που έχεις φτάσει ποια ήταν;

«Κάποτε σε μία γειτόνισσα που είχαμε κοινό κήπο, η οποία πήρε ένα γατάκι αδέσποτο που βρισκόταν εκεί και το πέταξε σε κάτι σκυλιά, μπήκα στο σπίτι της και της το έσπασα κανονικά! Χάνω τον έλεγχο σε τέτοια πράγματα. Έχω ουρλιάξει στο νοσοκομείο που ήταν ο πατέρας μου, όταν ήμασταν πολλές ώρες και δεν ερχόταν κανείς να βοηθήσει, να τον πάρει... Σε τέτοιες περιπτώσεις θυμώνω πάρα πολύ και διεκδικώ άγρια τα πράγματα. Σε σχέση, στον προηγούμενο γάμο μου, έχει τύχει να τσακωθώ, όμως εκεί μου περνάει γρήγορα ο θυμός, γιατί θεωρώ ότι εκεί είναι μοιρασμένο το δίκαιο ή το άδικο, εκεί έχω πάντα ένα αίσθημα μέτρου. Δεν έχω μισήσει κανέναν πρώην μου. Σε μια φίλη που μου έκανε απίστευτη πονηράδα, της έστειλα γράμμα για να μη διαπληκτιστώ. Όταν θυμώσω, παρεκτρέπομαι, γι' αυτό φροντίζω να έχω αυτοέλεγχο» αποκάλυψε στο Λοιπόν.