Παπασπηλιόπουλος: «Με αφορά το να πηγαίνω στην Επίδαυρο όχι µόνο για να πω ότι πήγα-ξαναπήγα αλλά...

Λίγο πριν µπει στα σαράντα του χρόνια, µετράει πολλές και ισχυρές «νίκες» στο θέατρο, τον κινηµατογράφο και την τηλεόραση και δεν σταµατά να ανεβάζει όλο και πιο ψηλά τον πήχυ. Ο ίδιος µιλά για όλα στη Real, τονίζοντας πως η γυναίκα του αλλά και τα δύο τους παιδιά είναι πάνω από όλους και από όλα.

Πώς νιώθεις που γυρνάς στην Επίδαυρο;

Βρέθηκα από µαθητής στη δραµατική σχολή του Θεάτρου Τέχνης και συµµετείχα στην αναβίωση του έργου «Όρνιθες» στο αργολικό θέατρο και έπειτα έπαιξα ξανά σε παραστάσεις που σκηνοθέτησαν ο Σπύρος Ευαγγελάτος και ο Γιάννης Κακλέας. Με αφορά το να πηγαίνω στην Επίδαυρο όχι µόνο για να πω ότι πήγα-ξαναπήγα, αλλά όταν υπάρχει ένας σκηνοθέτης µε όραµα και πρόταση στο τιµόνι, όπως η Κατερίνα Ευαγγελάτου, που ετοιµάζει µε έµπνευση µια ενδιαφέρουσα «ανάγνωση» της «Άλκηστης». Πάντοτε µε ενδιέφερε το µε ποιους συµπορεύοµαι και όχι το να παίξω σώνει και καλά στο, κατά τα άλλα, µαγικό θέατρο. Θέλω να εκτιµώ και να πιστεύω αυτούς που µε καθοδηγούν κι αυτούς που µοιράζοµαι µαζί τη σκηνή.

Πριν φτάσουµε στην «Άλκηστη», θέλω να σταθούµε στον «Αµύντα», που πρόκειται να επαναληφθεί στο Ηρώδειο τον Σεπτέµβριο.

Είναι η τελευταία παράσταση που έφτιαξε µε οίστρο ο Σπύρος Ευαγγελάτος. Έναν χρόνο µετά και ενώ εκείνος «έφυγε», θα γίνει αναβίωση της παράστασής του από την κόρη του Κατερίνα και νιώθω µεγάλη συγκίνηση που δουλεύουµε πάνω στις γραµµές που µας άφησε... Τον εκτιµούσα πολύ, όπως κι εκείνος εµένα, τον αγαπούσα βαθιά για το ταλέντο του κι όλα όσα έφερε και κουβαλούσε και µου λείπει ήδη πολύ...

Με την Κατερίνα Ευαγγελάτου δουλεύεις και στην «Άλκηστη», που θα παρουσιάσει το Εθνικό Θέατρό µας στην Επίδαυρο.

Πρόκειται για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και συγχρόνως προκλητικά έργα του Ευριπίδη, που φέρει στη σκηνή τον θρίαµβο επί του θανάτου µε έναν τρόπο συναρπαστικό. Είναι ένα έργο το οποίο προκάλεσε ατέλειωτες συζητήσεις για το είδος στο οποίο ανήκει, εξαιτίας της συνύπαρξης τραγικών και κωµικών στοιχείων. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου φωτίζει τις διαφορετικές πτυχές του, υπογραµµίζοντας τα σηµαντικά µηνύµατα του κειµένου. ∆εν αποδοµεί το έργο, όπως βλέπουµε να γίνεται συχνά τελευταία. Προσφέρει ατόφιο το «ακριβό» ευριπίδειο κείµενο, έχοντας την αρωγή άξιων συνεργατών.

Εσύ υποδύεσαι τον Άδµητο στο έργο...

Τον βασιλιά της πόλης των Φερών Άδµητο, που µε τη βοήθεια του Απόλλωνα έχει κερδίσει ένα ασυνήθιστο προνόµιο: µπορεί να αποφύγει τον θάνατο, αν κάποιος άλλος δεχτεί να πεθάνει στη θέση του. Ποιος είναι εκείνος που αγαπάει τον Αδµητο πιο πολύ από την ίδια του τη ζωή; Η νεαρή γυναίκα του, η Αλκηστη, που αποχαιρετά τη ζωή και ξεκινάει το ταξίδι της για τον Κάτω Κόσµο... Όλο το παλάτι θρηνεί την απώλεια της αφοσιωµένης βασίλισσας, αλλά µόνο ένας µπορεί να παλέψει µε τον θάνατο και να τη φέρει ξανά στη ζωή. Είναι ένα σπουδαίο, συναρπαστικό έργο, που έχω αγαπήσει πολύ και που ευτυχεί στα χέρια της Ευαγγελάτου.